برخی بر این باورند که «جهاد ابتدایی» با رأفت اسلامی سازگاری ندارد؛ اما با توجه به اهداف جهاد اسلامی مشاهده می کنیم که هیچ یک از اهداف غیر انسانی از قبیل منافع مادی و اقتصادی، حبّ جاه، کشور گشایی و ...، در اهداف جنگ و جهاد اسلامی دیده نمی شود. مضافاً بر این که در «جهاد ابتدایی»، ابتدا کفّار و متجاوزان را به اسلام دعوت کرده و اتمام حجت می نمایند و در صورت عناد نوبت به قتال و مبارزه می رسد. زیرا اسلام دین رأفت و مهربانی است و اگر کسی از این رأفت سوء استفاده کند، با او برخورد می شود.

عوام اسماعیلیان قاصرند و احکام کافران بر آن ها اجرا نمى شود. زیرا این افراد به توحید و نبوت و برخى از ائمه شیعه اعتقاد راسخ دارند و فقط به خاطر جهل مرکبشان، گفته های آقاخان چهارم را عین حقیقت و وحى منزل می دانند. بنابراین موظف هستیم آنان را از جهل مرکب خارج ساخته و با تسریع در امر تکفیر، کار را مشکل تر نسازیم.

خداوند در قرآن به پیامبر(ص) مى فرماید: «رفت و آمد پیروزمندانه کافران در شهرهاى مختلف هرگز تو را نفریبد». سپس می فرماید: «این پیروزى ها و درآمدهاى مادى بى قید و شرط، پیروزى هاى زودگذر و اندک اند، و  به دنبال این پیروزى ها، عواقب شوم و مسئولیت هاى آن، دامان آنها را خواهد گرفت». بر اساس این آیات، موفقیت هاى مادى برخی افراد بی ایمان که از هر طریق مشروع، یا نا مشروع، و حتى با مکیدن خون بینوایان براى خود ثروت اندوزى مى کنند، بسیار محدود و همه ستمکاران عواقب شوم کارهای خود را می بینند.

قرآن در ارتباط با نحوه دریافت نامه اعمال مجرمان می فرماید: «اما کسى که نامه عملش را به پشت سرش داده اند». مفسران در این باره گفته اند:  دست راست آنها را به گردنشان زنجیر مى کنند و نامه اعمالشان را به دست چپ و از پشت سر مى دهند، که نشانه ذلت است. اما اصحاب الیمین با سرافرازى نامه اعمالشان را به دست راست گرفته و صدا مى زنند: بیایید و نامه اعمال ما را بگیرید و بخوانید. اما وقتى مجرمان نامه اعمالشان را به دست چپشان مى دهند، آنها از شرمسارى دست را پشت سر مى گیرند، تا سند جرم شان کمتر دیده شود.

سوره رعد، پس از اشاره به حقّانیت و عظمت قرآن، به بیان آیات توحید و اسرار آفرینش مى پردازد؛ سپس به بحث معاد و مسؤلیت هاى مردم اشاره؛ و در ادامه از تسبیح رعد و وحشت آدمیان از برق و صاعقه و سجده آسمانیان و زمینى ها در برابر عظمت پروردگار بحث مى کند؛ بعد از آن بى خاصیت بودن بت ها را روشن می سازد؛ در ادامه، به وفاى به عهد، صله رحم، صبر و استقامت، انفاق و ترک انتقامجوئى دعوت مى کند و سرانجام سرگذشت دردناک اقوام یاغى را بیان کرده و با تهدید کفّار با تعبیراتى تکان دهنده، سوره را پایان مى بخشد.