مسيحيّت امروز، به مذاهب سه گانه معروف: كاتوليك، پُروتِستان و اُرتودُكس تقسيم شده است. كاتوليك‌ها اكثريّت مسيحيان را تشكيل مى‌دهند و نامشان از واژه «كاتوليك» به معنى كليسا و كنيسه مشتق شده و از كليساى روم و پاپ پيروى مى‌كنند. فرقه ارتودكس با جدايى كامل كليساى روم شرقى از غربى به صورتى مستقل درآمد. فرقه سوم نيز با مخالفت مارتين لوتر در برابر دستگاه پاپ و سپس تكفير او از سوي كليساى رُم و آتش زدن تكفيرنامه پاپ و حمايت بسيارى از روشنفكران از لوتر تشكيل يافت و به صورت مذهب پروتستان درآمد.

در سال 1870 عقیده جدید مصونیت پاپ از خطا اعلام شد. در داخل کلیسای کاتولیک رُم گروهی بودند که با این عقیده به شدت مخالفت کردند و به مخالفت خود تا سرحد تکفیر ادامه دادند تا اینکه در سال 1872 به سازمان دادن خود تحت نام «کلیسای کاتولیک قدیم» اقدام کردند.

فقراتی از انجیل می گوید: انسان لحظه ای پس از مرگ یا در سعادت ابدی یا عذاب دائمی داخل می شود؛ در حالی که فقرات دیگری می گوید، داوری نهایی تا پایان زندگی دنیا انجام نمی گیرد. این اختلاف با «دکترین برپا شدن داوری ثانوی» از بین می رود؛ به این صورت که بلافاصله پس از مرگ، هر انسانی مورد داوری، قرار می گیرد. شخص محکوم فوراً روانه ی دوزخ می شود، مقدسان و اطفال تعمید یافته، مستقیماً وارد بهشت می شوند، اما بیشتر ارواح، ابتدا روانه ی برزخ می شوند. در پایان جهان هم، یک داوری عمومی برپا خواهد شد.

گروه کاتوزیان (ژزوئیست ها) از جماعت هایی تشکیل می شود که به طور کلی، یا به طور اصلی کشیشانی بوده اند که برای کار چوپانی نامزد شده بودند. نخستین گروه از این طبقه، تی تاین و مهمترین گروه آن، گروه ژروئیت یا جماعت مسیح است. اعضای این گروه در مقابل هیچ قانون محدود کننده ای خاضع نیستند و از عادات ویژه ی رهبانی عاری اند. آن ها در مورد اطاعت از مقامات بالاتر تأکید زیادی دارند. اعضای این فرقه به چهار دسته تقسیم می شوند: 1- نوآموز. 2- دانشجو. 3- معاونت روحانی. 4- پرفسور.

نظام های رهبانی از قدیمی ترین نظام ها هستند که تاریخ آن ها به نیمه ی اول قرون وسطا می رسد. همه آنها دارای قوانین کم و بیش دقیقی هستند. کار پیروان این نظام ها اساساً از یک سلسله اعمال مرتاضانه و زندگی فداکارانه، همچنین کارهایی که به مردان اختصاص دارد، و مطالعه تشکیل می شود. افراد این نظام ها مصداق واقعی کلمه ی «راهب» هستند.

مهمترین نظام های مندیکانت، فرانسیسکن ها و دومینیکن ها هستند و آغاز ظهورشان قرن سیزدهم است. آنها بین فقر و فعالیت های دنیوی جمع کرده اند و بنابراین، قانون محدود کننده ای ندارند. نظام فرانسیسکن ها به وسیله ی فرانسیس مقدس آسی سی تأسیس شد و به وسیله ی پاپ در سال 1223. م به رسمیت شناخته شد. این نظام دارای سه فرع است که عبارتند از: 1- فرانسیسکن های متعصب. 2- کاپوچین ها. 3- فرانسیسکن های صومعه ای.

کلیسای کاتولیک رُم بزرگترین و جهانی ترین کلیساها است. مهم ترین ویژگی کاتولیک ها آن است که معتقد به عصمت پاپ و ریاست او بر تمام جامعه مسیحیان هستند. آنها اعتقاد به مصوبات کلیسا را واجب می شمارند و معتقدند که مسیح، پطرس را رهبر تمام کلیساها قرار داده و کلید ملکوت آسمان را به وی سپرده است. پطرس نیز در زمان اقامت در رُم، پاپ را جانشین خود و صاحب اختیار کلیسای جامع کرده است.

این کلیسا مدعی است مظهر سلطنت خدا در روی زمین و سمبل عیسی مسیح(ع) است. کاتولیک، مذهبی است که برای عبادت نقش محوری قائل است و میان گناهان کبیره و گناهان صغیره با امتیازات دقیق فرق گذاری می کنند. دستورهای خاصی برای روزه و امساک دارد.

برای اصول عقائد کاتولیک، سه منبع وجود دارد که عبارتند از: 1-کتاب مقدس، 2-سنّت 3-تعلیمات رسمی کلیسا.

عبادت در کلیسای کاتولیک بر اساس حواس پنجگانه صورت می گیرد. مراسم عشای ربانی، قرائت متون کتاب مقدس، موعظه کشیش و موزیک و آواز از طریق حس شنوایی؛ استشمام دود و بخور، از طریق حس بویایی، پاشیدن آب تقدیس از طریق حس لامسه و استفاده از رنگ ها و نقاشی ها و مجسمه های متنوع از طریق حس باصره انجام می شود.