«مهریه» سنتی است کهن که مرد در هنگام ازدواج، مالی را برای زن یا پدر زن خویش قائل می شده، حال آیا «مهریه» یادگار عهدی است که زن مملوک مرد بوده؟ و یا اینکه آیا بر اساس تساوی حقوق انسان ها، لازم است «مهریه» ملغی گردد؟ در پاسخ گفته می شود: «مهریه» نتیجه تدبیر ماهرانه ای است که در متن خلقت و برای تعدیل روابط زن و مرد و پیوند آنها به کار رفته و اسلام آن را امضا کرده است. زیرا در متن خلقت، نقش هر مرد و زن در مسأله عشق، مغایر دیگری است، زن مظهر جمال و بی نیازی است، اما نیاز و طلب عشق در مرد قرار دارد.

بی شک ازدواج حضرت زهرا(س)، الگویى براى همه اعصار می باشد، آن هنگام که پیامبر(ص) به امام على(ع) فرمود: «چیزى دارى که مهریه همسرت قرار دهى؟ عرض کرد: جز شمشیر، زره و شتر چیز دیگرى ندارم. پیامبر(ص) فرمود: شمشیرت هنگام کارزار مورد نیاز است؛ و با شتر نیز باید نخلستان را آب دهى، بنابراین من دخترم را در برابر همین زره به عقد تو درآوردم». از سویی طبق حدیثی حضرت زهرا(س) از پدرشان خواستند مهریه شان را شفاعت گناهکاران امت در قیامت قرار دهد و حضرت نیز پس از نزول فرمان آن توسط جبرئیل، موافقت کردند.