امام علي(ع) نقل می کند که پیامبر(ص) فرمود: بعد از من مردم به وسیله اموالشان مورد آزمایش قرار می گیرند و محرمات الهی را بوسیله شبهات دروغین و هوس آلود حلال می شمرند؛ شراب را به اسم «نبیذ» می نوشند؛ رشوه را به اسم هدیه می گیرند و رباخواري را به اسم بیع انجام مي دهند.

امام علي(ع) در خصوص فتنه و آزمون بزرگی که بعد از پيامبر(ص) رخ می دهد مي فرمايد: «آن حضرت [به من] فرمود: اى علي، مردم بعد از من با ثروتشان آزمايش مى شوند. ديندار بودن را منّتى بر خدا قرار مى دهند و [با اين كه مرتكب گناهان بزرگى مى شوند] انتظار رحمت از خدا دارند و خود را از خشمش در امان مى بينند، حرام خدا را با شبهات دروغين و هوس هاى غفلت زا حلال مى شمرند، شراب را به نام «نبيذ»، و رشوه را به نام «هديه» و ربا را به اسم «تجارت»، حلال مى پندارند!».

آیات آغاز سوره حجرات، آداب برخورد با پیامبر(ص) را بیان مى کند، سپس سلسله اصول مهم «اخلاق اجتماعى» بیان شده، بخش سوم دستوراتى درباره چگونگى مبارزه با اختلافات است، در بخش چهارم اهمیّت تقوا بیان شده، سپس بر این مسأله تأکید شده که، ایمان تنها به گفتار نیست، بخش بعد اسلام را یک هدیه بزرگ الهى براى مؤمنان دانسته، لذا باید شکرگذار باشند، در پایان هم از علم خداوند و آگاهى او از همه اسرار نهان عالم هستى و اعمال انسان ها سخن مى گوید.

قبل از آمیزش جنسی و قبل از تعیین مهر، زن و مرد می توانند از همدیگر طلاق بگیرند. در این فرض که مهریه ای هنوز تعیین نشده، پرداخت هیچ چیزی به عنوان مهریه به ذمه شوهر لازم نمی آید اما مرد باید هدیه اى که مناسب با شئون زن باشد، بعد از طلاق به او بپردازد، ولى در پرداخت این هدیه، قدرت و توانائى اش نیز باید در نظر گرفته شود.

این یکی از تهمت هايی است که وهابيان به شيعيان وارد مي كنند. تمام فتاواى مراجع بر اين اصل استوار است كه نذر، نوعى عبادت است و مانند بقيه عبادات بايد براى خدا باشد و در ماهيت و حقيقت نذر«للَّه» بودن مدخليت دارد. بلى نذر كننده مى تواند ثواب كارى را كه نذر كرده، پس از انجام، به هركس كه خواست هديه كند. لذا شيعيان وقتى مى گويند: نذر امام(ع) نمودم، مقصودشان همين است که كار خير را براى خدا بجا آورده و ثواب آنرا هديه به امام(ع) نمايند.

درباره تاثير اظهار عجز در قبولي دعا، مرحوم «فاضل توني» فرموده اند: «بنده بايد چيزي را به عنوان هديه پيش مولا ببرد، كه مولا نداشته باشد؛ وگرنه اين هديه ارزشمند نيست». انسان نيز كه بنده خداست، بايد چيزي را به عنوان هديه پيش خدا ببرد. اما از آنجا که همه کمالات نزد خداوند است، و در پیشگاه او چیزی جز اظهار بندگی و تعبد مطلوب نیست، سزاوار است انسان بگويد: «من غير از بندگي چيز ديگري نياوردم».

 طبق روایات شیعه و اهل تسنن،  اعمال نیک، برای دیگران هم مفید است؛ زیرا هنگامى که کسى براى دیگرى عمل نیکى انجام مى دهد، به خاطر صفت نیکى است که در او بوده؛ پس او نتیجه صفت نیک خود را مى گیرد. ضمن اینکه پاداش هائى که خداوند به افراد مى دهد بر دو گونه است:  پاداشی که مخصوص خودش است.  و پاداش هائى که قابل واگذارى است و مى توان  آنها را به دیگرى هدیه داد.