«اشعث بن قیس» به قصد رشوه دادن نیمه هاي شب به درب خانه امام علي(ع) ظرف حلوایی برد، تا فردا امام(ع) در محکمه به نفع او حکم کند. وقتی امام(ع) حلوای او را می بیند به «اشعث» می گوید این رشوه است؟ یا صدقه ؟ یا زکات؟ که اینها بر من علي(ع) حرام است. «اشعث» می گوید این هدیه است. امام(ع) فرمود: می خواهی با این حلوا من را بفریبی تا ظلم کرده و فردا به نفع تو حکم کنم؟ هرگز! به خدا قسم اگر هفت آسمان را به علي(ع) بدهند تا بر مورچه اى ظلم كند، هرگز چنين نخواهد كرد.

یکى از بلاهاى بزرگى که از زمان های قدیم دامنگیر بشر شده و امروز با شدت بیشتری ادامه دارد، بلاى«رشوه خوارى» است که یکى از بزرگترین موانع اجراى عدالت اجتماعى بوده و هست. لذا رشوه خواری در اسلام به شدت مورد تقبیح قرار گرفته و محکوم شده و یکى از گناهان کبیره محسوب مى شود. مسأله رشوه در اسلام به قدرى مهم است که رشوه در قضاوت، کفر به خداوند بزرگ معرفی شده و رشوه دهنده و گیرنده و واسطه بین آن ها، مشمول لعنت الهی هستند.