خداوند در سوره روم «خواب» را یکی از نشانه های علم و قدرت خود معرفی کرده است. این مساله شاید به خاطر طراحی مکانیسم اجباری استراحت بدن باشد؛ زیرا بدن انسان بر اثر کار و تلاش خسته می شود و خداوند متعال نیز با طراحی مکانیسمی اجباری، انسان را وادار می کند که طی استراحتی بی اختیار، آرامش خود را بازیابد. در سوره «نبأ» خواب مایه آرامش معرفی می شود و در سوره «انفال» نیز با اشاره به خواب سبک مسلمانان طی جنگ بدر، وجوه آرامش بخش این گونه خواب مورد اشاره قرار می گیرد.

«سُبات» از مادّه «سَبْت»، و بر وزن (ثَبْت) به معنی قطع و بريدن  گرفته شده؛ و روز شنبه را از اين جهت در لغت عربى «يَوْمُ السَّبْتِ» مى‌ نامند كه روز تعطيل کردن كار به منظور استراحت بوده، و به نظر مى‌ رسد كه اين نامگذارى متأثّر از برنامه‌ هاى يهود است كه شنبه را روز تعطيلى مى‌ دانند.

یعنی همه مردم در مراسمات عبادی و همچنین در استفاده از زمین و خانه هاى اطراف مکّه براى استراحت و سایر نیازهاى خود نیز باید مساوات داشته باشند. و در روایات اسلامى روی این مساله تأکید شده است.

بعد از آنکه پیامبر(ص) و مسلمانان به مدینه هجرت کردند و انصار با آغوش باز آنها را پذیرا گشتند، تمامى عرب بر ضد آنها قیام کردند، و آنچنان بود که آنها ناچار بودند اسلحه را از خود دور نکنند، سختی این کار باعث شد برخی بگویند: آیا زمانى فرا خواهد رسید که ما با خیال آسوده، شب استراحت کنیم، و جز از خدا از هیچ کس نترسیم؟ آیه 55 سوره نور نازل شد و به آنها بشارت داد که آرى، چنین زمانى فرا خواهد رسید.

«میرزا بهاء» در «نظر اجمالی» می گوید: بجای هر نمازی که به واسطه سفر یا موانع دیگر فوت شود، یک سجده یا ذکر مخصوصی ادا می شود. و برای این نماز، باز قیودی ذکر می کند: 1- هنگام ضعف و ناتوانی ساقط خواهد شد! 2- پس از رسیدن به مقصد است و در مسیر راه لازم نیست! 3-  پس از استراحت در مقصد است! 4-  باید محل استراحت محل امن و اطمینان باشد!

وقتی علی و عمار در جریان یکی از جنگ ها و هنگام استراحت در خاک های نرم خوابیده بودند، پیامبر(ص) آنها را بیدار کرد و امام علی(ع) را به کنیه ابوتراب خواند. این حدیث در منابع روایی اهل سنت هم موجود است و جعلیاتی پیرامون آن حضرت که این کنیه را مربوط  به اختلافات خانوادگی اش با حضرت فاطمه(س) می داند، بی اساس است.

انسان مانند يك ماشين آهنی نیست که بشود از آن هر طوری شد کار کشید؛ بلکه دارای جسم، و روح و روانی است که گاه خسته شده و نیازمند تفریح سالم می باشد. تجربه نشان داده، کار یکنواخت و بدون استراحت، باعث کاهش راندمان کاری می شود. اما اگر انسان، زمانی را صرف استراحت نماید، کمیت و کیفیت کارش افزایش خواهد یافت. امام علی(ع) در حدیثی می فرماید: «زندگى فرد باایمان در سه قسم خلاصه مى شود، قسمتى به معنویات و مناجات با پروردگارش، قسمتى به فکر تامین معاش است، و قسمتى را به لذات حلال و مشروع اختصاص می دهد».

قرآن در سوره روم پدیده خواب را به عنوان یک پدیده مهم آفرینش و نمودارى از نظام حکیمانه آفریننده آن معرفی کرده؛ چراکه تمام فعالیت هاى جسمانى و بخش مهمى از فعالیت هاى فکرى و مغزى انسان برای استراحت تعطیل می شود و دستگاه هائى از جسم، مانند قلب و ریه و... به کار خود ادامه مى دهند. این موهبت بزرگ الهى، سبب مى شود که جسم و روح انسان، به اصطلاح سرویس شود، و  آرامش و رفع خستگى حاصل شود و انسان، حیات و نشاط تازه اى پیدا کند. مسلماً اگر خواب نبود، روح و جسم انسان، بسیار زود پژمرده می شد.