«بنى اميّه» طايفه اى از قريش بودند كه به «اميّة بن عبد شمس بن عبد مناف» انتساب پيدا مي كردند. آنان از سرسخت ترين دشمنان اسلام و آتش افروزان اصلى بسيارى از جنگ ها در عصر پيامبر(ص) بودند كه تا آخرين نفس از هيچ تلاشي براى نابودى اسلام فرو گذار نكردند؛ ولى نقشه هاى شان به لطف خدا نقش برآب شد و سرانجام در نهايت ذلّت، تسليم اسلام شدند. بني اميه از سال 40 هجري در شام به حكومت رسيدند و طي 80 سال سلطنت ننگين خود، مرتكب جنايات زيادي شدند كه تاريخ از ذكر آنها شرم نموده است.

حاکم در «مستدرک» از عبدالرحمن بن عوف این روایت را نقل کرده که در مدینه براى هیچ کس کودکى متولّد نمى شد مگر اینکه پیش پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى آوردند و [حضرت براى او دعا مى فرمود] پس مروان بن حَکَم را نزد حضرت آوردند؛ حضرت فرمود: «او وزغ فرزند وزغ و ملعون فرزند ملعون است». هم چنین ابن نجیب از جبیر بن مطعم نقل کرده: «ما همراه رسول خدا(ص) بودیم که حکم بن ابى العاص عبور کرد، سپس حضرت فرمو : «واى بر امّت من از آنچه در صلب این است».

ابن حزم قاتل عمار را مجتهدی خطاکار می داند که یک ثواب به او داده می شود اما قاتلان عثمان را فاسق و ملعون می شمارد. در این باره می توان پاسخ داد: هیچ یک از بزرگان دین تا زمان ابن حزم حرفى از اجتهاد ابوغادیه به زبان نیاورده اند و از آن گذشته اجتهاد در برابر سخنان صریح پیامبر که قاتلان عمار را گروه ستمکار و منحرف از راه حق می داند - و دیگر روایات نبوی که در اختلافها مردم را برای تشخیص حق به عمار ارجاع می دهد- چه جایگاه و چه معنایی دارد!؟

محمد بن ابى بکر در ضمن نامه اش به معاویه، او و پدرش را ملعون و نفرین شده مى داند و خطاب به او مى گوید: «تو ملعون و نفرین شده و پسر نفرین شده اى، همواره تو و پدرت علیه رسول خدا(ص) طغیان نموده و در جهت خاموشى نور خدا تلاش مى کردید».

سیوطى و آلوسى و دیگران نقل مى کنند: «عایشه به مروان حکم گفت: از پیامبر(ص) شنیدم که به پدر و جد تو مى گفت: شما درخت ملعون و نفرین شده در قرآن هستید». قرطبى می گوید: «عایشه به مروان گفت: خداوند پدر تو را لعن نمود در حالى که تو در صلب او بودى پس تو بخشى از کسى هستى که خداوند او را لعنت نموده سپس این آیه را تلاوت کرد: «شجره ملعونه در قرآن». ابن عباس نیز گفته: «همانا بنوامیه شجره ملعونه هستند».