در کتاب الفتوح و سیر أعلام النبلاء آمده: مروان بن حکم، کاتب پسر عمویش عثمان بود و مُهر عثمان در نزد او بود. او به عثمان خیانت کرد و پس از عهد و پیمان عثمان با معترضین که با وساطت علی(ع) بسته شد، از جانب او دستور قتل معترضین را برای والی مصر نوشت که معترضین از آن آگاه شدند و بر ضدّ عثمان گرد آمدند و او را به قتل رساندند.
مالک بن حارث نخعى با دویست مرد از کوفه، حکیم بن جبله عبدى با صد نفر از اهالى بصره و ششصد تن از اهالى مصر به فرماندهى عبد الرحمان بن عدیس بلوى به همراه عمرو بن حمِق خزاعى و سعد بن حمران تجیبى و محمّد بن ابى بکر، حرکت کرده و در جایى معروف به ذو خشب فرود آمدند. عثمان به دنبال على(ع) فرستاد و از او خواست که برای او وساطت کند. در نهایت و پس از مذاکرات بسیار آنان خواسته امام(ع) را اجابت کردند و باز گشتند.
طبرى و ابن کثیر در کتب تاریخی خود، و ابن اثیر در «الکامل فی التاریخ»، وابن ابى الحدید در «شرح نهج البلاغه» روایت کرده اند: «وقتى خبر قتل محمّد بن ابى بکر به عایشه رسید شیون و ناله فراوان کرد و از آن پس در قنوت و پس از نماز معاویة بن حدیج و عمرو عاص را نفرین مى کرد».
طبرى و ابن کثیر در کتب تاریخشان، ابن اثیر در «الکامل فی التاریخ»، و ابن ابى الحدید در «شرح نهج البلاغ» روایت کرده اند: وقتى خبر قتل محمّد بن ابى بکر به عایشه رسید، شیون و ناله فراوان کرد و از آن پس در قنوت و پس از نماز معاویة بن حدیج و عمرو عاص را نفرین مى کرد.
ذهبى می نویسد: در روز جنگ جمل، هشتصد نفر از انصار و چهارصد نفر از اصحاب بیعت رضوان، با على(ع) همراه بودند. و فرماندهان سپاه امام علی(ع) بزرگانی از اصحاب پیامبر(ص) مانند: ابو ایّوب انصارى، ابو هیثم بن تیّهان، خزیمة بن ثابت، عبد الله بن بدیل، عبد الله بن عبّاس، عثمان بن حنیف، عدىّ بن حاتم، عمّار بن یاسر، عمرو بن حمق، عمر بن ابى سلمه و هاشم بن عتبه و اویس قرنى، جاریة بن قدامه، حجر بن عدى، زید بن صوحان، سلیمان بن صوحان، صعصعة بن صوحان، مالک اشتر، شریح بن هانى و محمّد بن ابى بکر بودند.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيى فيهِ اَمْرُنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.
هر کس در مجلسى بنشيند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى که دلها مى ميرند، نمى ميرد.
بحارالانوار، ج 44، ص 278