آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مالک بن حارث نخعى با دویست مرد از کوفه، حکیم بن جبله عبدى با صد نفر از اهالى بصره و ششصد تن از اهالى مصر به فرماندهى عبد الرحمان بن عدیس بلوى به همراه عمرو بن حمِق خزاعى و سعد بن حمران تجیبى و محمّد بن ابى بکر، حرکت کرده و در جایى معروف به ذو خشب فرود آمدند. عثمان به دنبال على(ع) فرستاد و از او خواست که برای او وساطت کند. در نهایت و پس از مذاکرات بسیار آنان خواسته امام(ع) را اجابت کردند و باز گشتند.

در مروج الذهب آمده: چون سال 35 [هجرى] شد، مالک بن حارث نَخَعى با دویست مرد (از کوفه)، حکیم بن جبله عبدى با صد نفر از اهالى بصره، ششصد تن از اهالى مصر به فرماندهى عبد الرحمان بن عدیس بلوى(1) و دیگر کسانى که (همانند: عمرو بن حَمِق خُزاعى و سعد بن حُمران تِجیبى) در مصر بودند، حرکت کردند.
محمّد بن ابى بکر نیز با مصریان بود. او در مصر، سخنرانی و مردم را بر ضدّ عثمان، تحریک کرده بود. سبب این کار او، مروان بن حکم بود که ذکر آن به درازا مى کشد. آنها در جایى معروف به ذو خُشُب فرود آمدند. چون عثمان از فرود آمدن آنها آگاه شد، به دنبال على بن ابى طالب(علیه السلام) فرستاد و او را احضار کرد و از او خواست که به سوى آنها بیرون رود و هر چه از عدل و حُسن رفتار خواستند، از جانب وى برایشان ضمانت کند.
على(علیه السلام) به سوى آنها رفت و میانشان، گفتگوى بسیار صورت گرفت. در نهایت، آنان خواسته امام(علیه السلام) را اجابت کردند و باز گشتند.(2)، (3)