همانگونه كه می‌دانيم منشأ شبهه تحريف روايات شاذى است كه اهل حديث آنها را نقل كرده و مورد توجه افراد ضعيف العقل قرار گرفته است. ظاهرگرايانِ اهل حديث كه به «حشويّه» معروفند و در نقل حديث زياده‌روى مى‌كنند و بى آنكه در معناى آن بينديشند و در مواردى كه با مبانى شريعت و اصول اسلام تعارض دارد درنگ كنند، بر اين گونه روايات اعتماد نموده‌اند؛ زيرا تمام توجه ايشان به افزودن بر حجم روايات معطوف است و كارى به محتوا ندارند. بنابراين برايشان اهميتى ندارد كه از چه كسى اخذ حديث مى‌كنند و در اخذ و نقل حديث بر چه چيزى تكيه مى‌كنند.

آیه 207 سوره بقره معروف به «ليلة المبيت» مربوط به شبي است كه مشركين مکه قصد قتل پيامبر(ص) را داشتند ولی امام علی(ع) با جان فشانی، پا در این مهلکه گذارد و با خوابیدن در بستر پیامبر(ص)، جان ایشان را حفظ نموده و مقدمه هجرت را فراهم کرد. علاوه بر مفسران شیعه، مفسران برجسته اهل سنت نیز معتقدند این آیه در شأن امام على(ع) نازل شده است و ثعلبى، ابن صباغ مالكى، حاكم نيشابورى، احمد حنبل و ديگران احادیث مربوط به این واقعه را نقل كرده اند.

طبرى و ابن کثیر در کتب تاریخشان، ابن اثیر در «الکامل فی التاریخ»، و ابن ابى الحدید در «شرح نهج البلاغ»  روایت کرده اند: وقتى خبر قتل محمّد بن ابى بکر به عایشه رسید، شیون و ناله فراوان کرد و از آن پس در قنوت و پس از نماز معاویة بن حدیج و عمرو عاص را نفرین مى کرد.
 

طبری روایتی را برای شان نزول آیه 7 سوره رعد نقل می کند که مطابق آن حضرت رسول، امام علی را به عنوان هادی قوم معرفی کرده است. این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است و راویان آن نزد حدیث شناسان با واژه هایی چون ثقه و صالح توصیف شده اند.

مورخان بزرگ اهل سنت از قبیل طبرى ، ابن کثیر و دیگران نقل کرده اند که: معاویة بن حدیج بر محمد بن ابى بکر غضب کرد. او را احضار نمود و به قتل رساند. پس از آن جنازه او را در پوست الاغ مرده اى گذاشت و آن را به آتش کشید و سوزاند. وقتى این خبر وحشتناک به گوش عایشه رسید بسیار ناله و زارى کرد و پس از نماز دست ها را به آسمان بلند کرد و در قنوت بر معاویه و عمرو عاص لعن و نفرین نمود.

این فرضیه بى پایه، نوعى برداشت از نقل طبرى است که گروهى از مورخان بدون بررسی و دقت و تنها به پیروى از طبرى در کتاب هاى خود آورده اند. آنچه طبرى در این جا نقل کرده، هم از جهت سند و هم از جهت مضمون و محتوا مردود است. محققان بزرگ تاریخ در شخصیت ابن سبأ تشکیک کرده و آن را یک افسانه تاریخى قلمداد نموده اند؛ و این داستان را، ساخته و پرداخته جاعلان تاریخ و حدیث دانسته اند.

علماى اهل سنت شأن نزول آیه مباهله رابه طرق مختلف در کتب روایى و تفسیرى خود نقل کرده اند که در اینجا به برخى از سندهاى صحیح آن اشاره مى کنیم: 1ـ ابن عساکر.2 ـ احمد بن حنبل.3 ـ مسلم.4 ـ ترمذى.5 ـ حاکم نیشابورى. 6- طبرى و...

طبرى از ابوبکر وعبدالله بن مسعود وعمروعاص وعمران بن حصین و دیگران از پیامبر(ص) نقل کرده اند که فرمود: نگاه کردن به چهره على(ع) عبادت است. و در حدیث ابوذر آمده: پیامبر(ص) فرمود:مَثَل على(ع) در میان شما ـ یا در این امّت ـ مَثَل کعبه پوشیده شده است که نگاه کردن به آن عبادت و حجّ (قصد و آهنگِ رفتن) به سوى آن واجب است.