ابو سعید خدرى، ابو هریره، براء بن عازب، زید بن ارقم و عبد الله بن عمر، از جمله صحابی هستند که طی نقل روایاتی از واقعه غدیر به آن اقرار کرده اند.

مورّخان تصریح دارند که اوّل لقبى که به عنوان یک مذهب در زمان رسول خدا(ص) ظاهر شد لقب شیعه بود. این کلمه لقب چهار نفر از صحابه به نام ابوذر، سلمان، مقداد و عمار بود که معتقد به نصّ بر وصایت حضرت على(ع) بودند. علاوه بر آنها؛ ابو ایوب انصارى، ابوسعید خدرى، انس بن مالک و بریده نیز این نصوص را نقل کرده اند.

ابوسعید روایت کرده که خطاب آیه 67 سوره مائده به پیامبر، در شان حضرت علی و به سرانجام رساندن ماموریت انتخاب ایشان به خلافت است. این حدیث نزد اهل سنت معتبر است و فقط در یکی از رجال سلسله سند آن خدشه ناواردی طرح شده است که آن هم با توجه به شرایط و موقعیت راوی، قابل اعتنا نیست.

دانشمندان اهل سنّت به نقل از صحابه، روایات متعددى را نقل کرده اند که صریح در نزول آیه تبلیغ در شأن امام على(ع) است؛ از قبیل: 1 ـ زید بن ارقم. 2 ـ ابو سعید خدرى. 3 ـ عبدالله بن عساکر. 4 ـ عبدالله بن مسعود. 5 ـ جابر بن عبدالله انصارى. 6 ـ  بوهریره.  7 ـ عبدالله بن ابى اوفى اسلمى. 8 ـ براء بن عازب انصارى.

این حدیث شریف را تعداد زیادى از صحابه نقل کرده اند، مانند: امام على(ع)، سعد بن ابی وقّاص، معاویة بن ابى سفیان، حبشى بن جناده، جابر بن عبدالله انصارى، ابوسعید خدرى، سعد بن مالک، اسماء بنت عمیس، عبدالله بن عمر، ابن ابى لیلى، مالک بن حویرث، عمر بن خطّاب، عبدالله بن عباس، امّ سلمه، عبدالله بن مسعود، انس بن مالک، زید بن ارقم، ابوایوب انصارى، ابو برده، جابر بن سمره، براء بن عازب، ابوهریره دوسى، زید بن ابى اوفى، نبیط بن شریط، فاطمه دختر حمزه، و دیگران.

اصحابی مانند ابو ایّوب انصارى و ابو سعید خُدْرى نقل کرده اند: پیامبر خدا(ص) ایشان را بر پیکار با ناکثین، قاسطین و مارقین به همراه على بن ابى طالب(ع) فرمان داده است. همچنین از اصحاب دیگری چون حُذَیفه و عبد الله بن عمر اخباری نقل شده که مضمون آن تأیید جنگهای علی(ع) است.

خبر غیبى پیامبر(ص) درباره شهادت عمّار یاسر با متن هایى مشابه مثل: تو را گروه متجاوز مى کشند، عمّار را گروه متجاوز مى کشند، او را گروه متجاوز مى کشند و... نقل شده است و مردم، عمّار را به عنوان معیار تشخیص حق از باطل مى دانستند. 27 نفر از یاران پیامبر(ص) مانند ابو سعید خدرى، عمرو بن عاص، معاویه، ابوهریره، عمار، ام سلمه، عثمان بن عفّان، انس بن مالک، جابر بن عبد الله، ابن مسعود، حذیفه، ابن عباس، عایشه و... این حدیث را نقل کرده اند و برخى مانند ابن عبد البر، ذهبى و سیوطى آنرا متواتر دانسته اند.