در برخی از کتابهای اهل سنت مثل المستدرك على الصحيحين، المصنف، العِقد الفريد و... از ام سلمه نقل شده که خدا و پیامبر(ص) علی را دوست دارند و دشنام به علی(ع) دشنام به پیامبر(ص) است.

حديث «سدّ الأبواب» را  احمد بن حنبل، نسائى، حاکم نيشابورى، ضياء مقدسى، ابن حجر هيتمى و سيوطي، از زيد بن ارقم نقل نموده اند، کما اينکه بسياري از علماي اهل سنت اين حديث را از گروهي از صحابه از جمله  امام على بن ابى طالب(ع)، عمر بن خطّاب، سعد ين ابي وقّاص، ابن عباس، جابر بن عبدالله انصارى، انس بن مالک، حذيفة بن اسيد، عبدالله بن مسعود، امّ سلمه، عايشه و دیگران نقل نموده اند.

«امّ سلمه» خدمت پیامبر(ص) عرض کرد: در قرآن از جهاد، هجرت و فداکارى مردان، فراوان بحث شده، آیا زنان هم در این قسمت سهمى دارند؟ آیه فوق نازل شد و به این سؤال پاسخ گفت. و نیز نقل شده: على(ع) هنگامى که با«فَواطم» (فاطمه بنت اسد و فاطمه دختر پیامبر و فاطمه دختر زبیر) از مکّه به مدینه هجرت کرد، و «امّ ایمن» یکى دیگر از زنان با ایمان در بین راه نیز به آنها پیوست، آیه فوق نازل گردید.

جمعی از علماى اهل سنت حدیث «علىٌّ مع الحق» را در کتاب های خود نقل کرده اند؛ چنان که خطیب بغدادى به سندش از ابى ثابت مولى ابى ذر نقل مى کند که می گوید: بر امّ سلمه وارد شدم، دیدم مشغول گریه است و مى گوید از پیامبر(ص) شنیدم که مى فرمود: «على با حق و حق با على است و این دو از هم جدا نمى شوند تا روز قیامت در کنار حوض بر من وارد شوند». هم چنین ابن قتیبه از محمد بن ابوبکر نقل مى کند که بر خواهرم عایشه وارد شدم و به او گفتم: آیا از پیامبر(ص) نشنیدى که مى فرمود: «على مع الحق و الحقّ مع على»، پس چرا بر ضد او خروج کرده و با او قتال نمودى؟».

برخى براى داخل کردن همسران پیامبر(ص) در آیه تطهیر به حدیث امّ سلمه تمسّک کرده اند که گفت: اى رسول خدا! آیا من نیز از اهل بیتم؟ فرمود: آرى! اگر خدا بخواهد. پاسخ: اوّلا: روایت از حیث سند ضعیف است. ثانیاً: حدیث امّ سلمه همانند گفتار پیامبر(ص) به سلمان است که فرمود: «سلمان از ما اهل بیت(ع) است». ثالثاً: با روایات خود امّ سلمه و دیگر همسران پیامبر(ص) که پیامبر(ص) آنها را برخیر دانسته و از اهل بیت ندانسته، معارض است.

این حدیث شریف را تعداد زیادى از صحابه نقل کرده اند، مانند: امام على(ع)، سعد بن ابی وقّاص، معاویة بن ابى سفیان، حبشى بن جناده، جابر بن عبدالله انصارى، ابوسعید خدرى، سعد بن مالک، اسماء بنت عمیس، عبدالله بن عمر، ابن ابى لیلى، مالک بن حویرث، عمر بن خطّاب، عبدالله بن عباس، امّ سلمه، عبدالله بن مسعود، انس بن مالک، زید بن ارقم، ابوایوب انصارى، ابو برده، جابر بن سمره، براء بن عازب، ابوهریره دوسى، زید بن ابى اوفى، نبیط بن شریط، فاطمه دختر حمزه، و دیگران.

روزی امّ سلمه به پیامبر(ص) عرض کرد: چرا مردان به جهاد مى روند و زنان جهاد نمى کنند؟ چرا براى ما نصف میراث آنها مقرر شده؟ اى کاش ما هم مرد بودیم و همانند آنها به جهاد مى رفتیم و موقعیت اجتماعى آنها را داشتیم. جمعى از زنان نیز گفتند: اى کاش! مجازات و کیفرهاى ما هم مانند سهم ارثمان، نصف مردان بود در اینجا آیه فوق نازل گردید و به این سؤالات و مانند آن پاسخ گفت.