امام حسن عسكري(ع) در جهت زمینه سازي «غیبت» امام زمان(عج) فعاليت هايي از طريق بيانات و تعليمات و كم كردن ارتباطات خود با شيعيان، اتخاذ نظام وكالت، قربانى كردن براى فرزندش و نشان دادن ایشان به شيعيان خاص و ... انجام دادند.

حضرت مهدى(عج) در راستاى تثبيت امامت و رهبرى خود نسبت به جامعه شيعى اقداماتى مانند اقامه معجزات و كرامات و پاسخ به سؤالاتی که توسط نواب اربعه به آن حضرت ارسال مى شد انجام دادند.

اسناد و شواهدى در دست است كه از يك سو عمق شيطنت و وسعت نقشه‏ هاى خائنانه دربار عباسى در مورد امام و يارانش را نشان مى ‏دهد، و از سوى ديگر هوشيارى و تدابير امنيتى امام را به خوبى جلوه گر مى ‏سازد. شناسایی و معرفی نفوذی ها و خنثی کردن دسیسه آنها، نوشتن مکتوبات، گاهى با قلم باريك و گاهى با قلم پهن برای اجتناب از شناسایی و دادن دستور العمل به یاران خود در مورد نحوه برخورد و معاشرت با حضرت، از نمونه اقدامات تامینی امام(ع) به شمار می رود.
 

در زمان امام عسکري(ع) شيعیان در شهرهاى متعددى مانند: كوفه، بغداد، نيشابور، قم، آوه، مدائن، خراسان، يمن، رى، آذربايجان، سامرّاء، و... پراکنده بودند. این پراکندگی وجود سازمان ارتباطى منظمى را ايجاب مى‏كرد تا پيوند شيعيان را با حوزه امامت از يك سو، و ارتباط آنان را با همديگر از سوى دوم برقرار سازد. امام نمايندگانى از ميان شخصيت هاى برجسته شيعيان، برگزيده و در مناطق متعدد منصوب كرده و با آنان در ارتباط بود. علاوه بر آن، امام از طريق اعزام پيك ها و همچنین از طريق مكاتبه با شيعيان ارتباط داشتند.

عثمان بن سعيد عمری از قبيله بنى اسد بود و به مناسبت سكونت در شهر سامرّاء، به او عسكرى می گفتند. در محافل شيعه از او به نام سمّان ياد مى ‏شد، زيرا در لباس روغن فروش، به فعالیت های سیاسی مى‏ پرداخت و اموال متعلق به امام را، در ظرف هاى روغن قرار داده و به محضر امام عسكرى(ع) مى ‏رساند. وی پیش از نیابت خاص، از وكلا  مورد اعتماد حضرت هادى و حضرت عسكرى(ع) بود.  امام عسکری(ع) به شیعیان فرمودند: آنچه عثمان بن سعيد مى‏ گويد، بپذيريد، مطيع فرمان او باشيد، او نماينده امام شماست و اختيار با اوست.

امام عسكري(ع) براى تثبيت امامت حضرت مهدى(عج) از راه هاى مختلفي همچون «تعليمات و بيانات» و «نشان دادن به خواص» استفاده كرد. در روايتي امام حسن عسكري(ع) فرمودند: «اى احمد بن اسحاق! اگر كرامت تو نزد خداوند عزوجل و نزد حجت هاى خداوند نبود اين فرزند را بر تو عرضه نمى كردم».