سگ یک حیوان نجس العین است و خريد و فروش آن به جز سگ هاي نگهبان، مراقب گله و يا كاشف موادّ مخدّر و جنازه ها حرام است. «سگ اصحاب كهف» در سايه ارتباط با آن انسان هاي برگزيده اين گونه مقام و ارزش پيدا مى كند كه نامش در اين داستان چهار بار تكرار مى شود، حال اگر يك ضريح ارتباط با پيامبرى يا امام معصومى پيدا كند و به خاطر اين ارتباط داراى تقدّس شود كه مردم آن را ببوسند تعجّب دارد؟ خود وهابي ها جلد قرآن را كه از پوست گاو يا پلاستيك تهيه شده به خاطر ارزش همجوارى و همسايگى با «قرآن» مي بوسند؛ اما شيعيان و ديگر مسلمانان را از بوسيدن ضريح پيامبر(ص) و مانند آن نهى مى كنند.

«وهابيّون» مى گويند: هيچ كس حق ندارد از پيامبر(ص) شفاعت بطلبد؛ زيرا خداوند مى گويد: «هيچ كس را با خدا نخوانيد». محمّد بن عبد الوهّاب می گوید: «اگر كسى بگويد ما مى دانيم خدا به پيامبر(ص) مقام شفاعت بخشيده و به اذن و فرمان او مى تواند شفاعت كند و چه مانعى دارد ما آن چه را كه خدا به او بخشيده از او تقاضا كنيم؟ در پاسخ مى گوييم: درست است كه خدا به او مقام شفاعت داده؛ ولى با اين حال نهى كرده است كه از او شفاعت بطلبيم. علاوه بر اين، مقام شفاعت منحصر به پيامبر(ص) نيست، فرشتگان و دوستان خدا نيز اين مقام را دارند، آيا مى توانيم از آنها نيز درخواست شفاعت كنيم؟ اگر كسى چنين بگويد، پرستش و عبادت بندگان صالح خدا را كرده است».

بعد از ظهور ابن تیمیه و نشر مکتب وهابیان توسط محمّد بن عبدالوهاب، تاکنون علماى شیعه و سنّى در مقابل این فرقه شدیداً جبهه گیرى کرده و کتاب هاى زیادى در ردّ افکار آنان تألیف کرده اند. مانند: کتاب های«آل سعود، من این و الى این؟»، «آیین وهابیّت»، «ابن تیمیة حیاته و عقائده»، «ابن تیمیة فی صورته الحقیقة»، «ابن تیمیة و امامة على(ع)»، «اتحاف اهل الزمان بأخبار ملوک تونس و عهد الأمان» و ده ها کتاب دیگر.

عقاید وهابیّون عبارتند از: 1-  اعتقاد به جسمانیت خداوند. 2-  دشمنى با اهل بیت پیامبر(ص). 3- نسبت دادن شرک و کفر و بدعت به مخالفین خود. 4- مخالفت با تقریب بین مذاهب و ادیان. 5- مخالفت با زیارت قبور. 6- مخالفت با تأویل.7- استدلال به حدیث و تنفّر از استدلال به قرآن .8- تصحیح و تضعیف حدیث مطابق اقتضاى مذهب خود .9- مخالفت با عقل.

ابن قیّم مى گوید: «واجب است نابود کردن این بناها که به عنوان بت و طاغوت عبادت مى شوند. و باقى گذاردن آنها یک روز هم جائز نیست؛ زیرا چنین بناهائى مانند لات و عزى بلکه موجب شرکى عظیم تر از پرستش بتها هستند. بر امام مسلمین واجب است اموالى که به عنوان نذر یا وقف و... به این مشاهد و طاغوت ها اختصاص مى یابد، در راه جهاد و مصالح مسلمین به مصرف برساند و مى تواند زمین آنها را تقسیم کرده و به عنوان قطایع به مجاهدین واگذار نماید یا بفروشد. وقف بر آن باطل بوده و این مال، صرف مصالح مسلمین مى گردد».

اگر منظور از اجماع این باشد که علما در کتب فقهى و روایى همگى چنین فتوایى داده اند چنین چیزى ادعایى بیش نیست. چرا که پاره اى از علماى اهل تسنن بر خلاف آن نظر داده اند. اما اگر منظور، سیره عملى مسلمین بر عدم بناى بر قبور باشد، باید گفت: سیره مسلمین تا زمان عبدالوهاب و اقدام به انهدام قبور و قتل و غارت در حجاز و نجد و عراق و سایر سرزمین هاى اسلامى، بر خلاف این رویه بوده است. قبل از اسلام نیز بر قبور انبیا و صلحا سایبان و بنا قرار داشته، مانند: قبور حضرت ابراهیم، اسحاق، یعقوب، یوسف(ع).

جشن گرفتن مسلمانان براى میلاد پیامبر(ص) و خواندن شعر در فضایل آن حضرت برای بزرگداشت ایشان می باشد و به ذهنشان هم خطور نمى کند که این کارها براى عبادت ایشان باشد. شرک  وقتی است که انسان کسی را در سرنوشت خود و جهان موثر بداند و او را به عنوان معبود عبادت کند. همچنین بدعت عملی است که دین آن را تایید نکند اما اگر کسى عملى که در دین از آن منع نشده را به امید این که مطلوب شارع است، نه با ادعاى مطلوبیت شارع و نه با اعتقاد به این که این عمل از دین است، انجام دهد بدعت نخواهد بود.

«مشبهه» با اعتقاد به رویت خدا، برای اثبات ادعای خود، به برخی از آیات و روایات تمسک می کنند. گاهی آیات؛ «وُجُوهٌ یَوْمَئِذ ناضِرَةٌ * إِلى رَبِّها ناظِرَةٌ»، «فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلا صالِحاً» و«کَلاّ إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذ لَمَحْجُوبُونَ» را دلیل می آورند و گاه به خبرهای واحدی از قبیل قول پیامبر(ص) که فرمود: «همانا شما خدا را در روز قیامت خواهید دید» و یا «شما پروردگارتان را خواهید دید، همان گونه که این ماه را مى بینید»، استدلال می کنند.
 

وهابیان، تنها خود را اهل توحید دانسته و بقیه مسلمانان را مشرک مى دانند. آنها، نماز و دعا در کنار قبور اولیا، زیارت، تبرّک، استغاثه، توسل، شفاعت خواستن از اولیاء و انبیاء بعد از مرگ آنها، نذر و برپایى جشن و عزا برای آنها، قسم خوردن به پیامبر یا ولىّ یا کعبه، قسم دادن خدا به حقّ آنها و...، را شرک دانسته و ادعا کرده اند از شرک عصر جاهلیت خطرناک تر است. و الفاظی مثل: مشرکین،کفار، بت پرستان، مرتدین، دشمنان توحید، دشمنان خدا و مدعیان اسلام را درباره معتقدین به این امور به کار برده اند.

وهابی ها بسیاری از عقاید مسلمانان را شرک و حرام می دانند و بر خلاف عقائد آنها فتوا داده اند مانند: حرمت رفتن به زیارت، یا ساختن بنا یا مسجد یا نماز و دعا خواندن کنار قبور، و یا تبرّک یا صدا زدن یا کمک خواستن یا شفاعت خواستن از انبیا و اولیا بعد از مرگ آنها و حرمت قسم خوردن به غیر خدا یا قسم دادن بر خدا به حقّ نبى یا ولى یا نذر براى پیامبر یا ولى یا برپایى جشن و عزا برای  انبیا و اولیا و توسل به آنها یا چراغ روشن کردن بر سر قبور یا تعمیر قبور اولیا و تزیین آن ها و... .