نه تنها شیعیان بلکه تمام فرق اسلامي حتي وهابى ها قائل به ظهور مردي از دودمان پيامبر(ص) در آخر الزمان هستند. احاديث مربوط به مهدى(عج) را بسيارى از صحابه از جمله على(ع)، عثمان بن عفان، طلحة بن عبيدالله، عبدالرحمن بن عوف، عبدالله بن عبّاس، عبدالله بن مسعود، أبوسعيد خدرى، ابوهريره، حذيفة بن يمان، جابربن عبدالله و ... نقل كرده اند. بنابراين اعتقاد به ظهور مهدى(عج) بر هر مسلمانى واجب است و هيچكس جز افراد نادان و بى خبر يا بدعت گذار آن را انكار نمى كند.

چون بیمارى پیامبر(ص) شدت یافت، فرمود: کاغذى بیاورید تا چیزى برایتان بنویسم که پس از آن هرگز گمراه نشوید. برخى از حاضران مانع اجراى این دستور شدند. بخارى در چند جا از صحیح خود آن را نقل کرده، از جمله از ابن عباس نقل مى کند: چون بیمارى پیامبر(ص) شدت یافت، فرمود: «کاغذى بیاورید تا چیزى برایتان بنویسم که پس از آن هرگز گمراه نشوید». عمر گفت: بیمارى بر پیامبر(ص) چیره گشته، کتاب خدا نزد ماست و براى ما بس است. اختلاف و گفتگو زیاد شد. حضرت فرمود: «از پیش من برخیزید، سزاوار نیست نزد من نزاع کنید.

ابن اثير گفته: عبد الرزاق از مشايخ و اساتيد احمد بود. ذهبى مى گويد: او يکى از اعلام، بزرگان و موثقان است و ائمه علم، همه به احاديث او استدلال مى کنند. ابن معين به سخنان عبدالرزاق فراوان استدلال مى کرد. به احمد بن حنبل گفته شد: بهتر از عبدالرزاق در حديث ديده اى؟ گفت: نه. در وفيات الاعيان آمده: دانشمندان و پيشوايان اسلامى، در زمانش، از او روايت نقل نموده اند. احاديث او را در تمام کتب صحاح و مسانيد مى توان ملاحظه نمود. تولد وي سال 126 و  وفاتش سال 211 است.

ابن تیمیه مى گوید: «این حدیث در هیچ یک از کتاب هاى مسلمانان وجود ندارد، نه در صحاح و نه در مسانید و سنن و مغازى و تفسیر». در حالی که مستدرک حاکم، متقى هندى در کنز العمال، ابن اثیر در الکامل، ضیاء مقدسى در المختارة و احمد بن حنبل در المسند حدیث را با سند صحیح نقل کرده است.

مهمترین شاهد مبنى بر جعلى بودن احادیث فضائل ابوبکر، خالى بودن صحاح شش گانه و سُنن و کتابهاى مسند آنان از روایات مربوط به فضیلت خلیفه اوّل، است. وانگهى اگر خود خلیفه این احادیث را باور داشت، کسى مانند ابوعبیده جرّاح گورکن مدینه را براى خلافت شایسته تر از خود نمى دید و او را بر خود مقدّم نمى داشت، و هرگز احتجاج به آن روایات را در روز سقیفه که نیاز شدیدى به آنها داشت، ترک نمى کرد.

صاحبان صحاح سته و بزرگان حدیث در سنن و مسانید و معاجم از پیامبر(ص) نقل کرده اند که: فاطمه پاره تن من است، هر که او را اذیت کند مرا اذیت کرده و هر آنچه او را خشنود سازد مرا خشنود ساخته است.