اعتقاد به «رجعت» از مباحث بسيار مهمي است كه سرچشمه قرآنى داشته و در احاديث پیامبر(ص) نيز به آن اشاره شده است و در کتب اهل سنت از اماميه با اين اعتقاد ياد مى كنند و اصحاب امامان(ع) نيز با مخالفان خود بر سر اين عقيده مباحثات زيادى داشته اند؛ مانند مناظرات مؤمن الطاق با ابوحنيفه. بعدها علماى شيعه سعى زيادى در راه تثبيت اين عقيده داشته اند به حدى كه برخى در اين باره كتاب تأليف كرده اند.

نعمان بن ثابت بن مرزبان زوطی، که اصالتا کابلی می باشد، معروف به ابو حنیفه، رئیس یکی از مذاهب اربعه اهل سنت است که در سال ۸۰ ه.ق در کوفه متولّد شده و همانجا به فراگیری علوم پرداخت و در سال ۱۵۰ در بغداد وفات یافت. او یکی از فقهایی است که در راه استخراج احکام فقهی روشی غیر از دیگر فقها در پیش گرفت. ابوحنیفه در عمل به سنّت سخت‌گیر بود، و فقط هفده حدیث! از رسول خدا (ص) را صحیح‌ می دانست. او به صورت چشم گیری به قیاس روى آورد و عمل گسترده او به قیاس، سبب منازعاتى میان وى و فقهاى هم عصرش گردید.

ابوحنیفه مى گوید: «من فقیه تر از جعفر بن محمّد ندیدم. هنگامى که منصور او را خواست، کسى را نیز به دنبال من فرستاد و گفت: اى اباحنیفه! همانا مردم فریفته جعفر بن محمّد شده اند، پس مسائلى دشوار را آماده کن تا او را امتحان کنى. ابوحنیفه مى گوید: «من در مجلس منصور، پرسش های خود را مطرح کردم، و امام نیز جواب مى داد و مى فرمود: شما چنین مى گویید، و اهل مدینه چنین مى گویند، و ما چنین مى گوییم، و آیا براى ما روایت نکرده اند که داناترین مردم کسى است که به نظرات مختلف مردم داناتر باشد».

معاصرین اهل سنت با تعابير زيبايي از فضايل امام صادق(ع) سخن گفته اند.  خيرالدين زرکلى می نویسد: «او از بزرگان تابعين و داراى منزلتى رفيع در علم است». هم چنین رمضان لاوند می نویسد: «او کسى بود که قرآن در دلش رسوخ کرده و در اقوال و اعمالشان آشکار شده بود». از سویی احمد امين مصرى می نویسد: «علم و اطلاع امام از همه مردم گسترده بود».

نعمان بن ثابت معروف به ابو حنیفه در سال ۸۰ هجرى در کوفه متولّد شده و در همان شهر به فراگیری علوم پرداخت. وی از محضر استادانی همچون حماد بن ابی سلیمان اشعری، ابراهیم نخعی و... استفاده نمود و از شاگردان وى ابویوسف، ابو عبد الله محمد ابن حسن شیبانی و... را می توان نام برد. وی صاحب تألیفاتی همچون الفقه الاکبر، العالم و المتعلم، الوصية، و... می باشد. او در سال ۱۵۰ هجرى قمری در بغداد وفات یافت.

فقیهان اهل سنت دو دسته مى باشند: 1- اصحاب رأى که افزون بر قرآن و سنت، از عقل نیز پیروی مى کنند، که در رأس آنها ابو حنیفه قراردارد. 2- اهل الحدیث که عقل و علم کلام را به طور مطلق انکار کرده و تنها بر ظواهر قرآن و حدیث تکیه مى کنند، و در رأس آنها مالک بن انس و احمد بن حنبل قرار دارند. احمد بن حنبل معتقد است؛ حوادث جهان، قضا و قدر الهى است و افعال انسان همگی به تقدیر خداست. هم چنین خلافت و امامت تا روز قیامت از آن قریش دانسته و به رؤیت خدا با چشم، جواز تکلیف مالایطاق، و ... باور دارند.
 

ابو حنیفه، صاحب الاعتقاد والهدایة، صاحب الفرق بین الفِرَق، صاحب فیض القدیر، قرطبى در کتاب تذکرة، همچنین شرح صحیح مسلم و ذهبی در سِیَر أعلام النبلاء، بر حقانیت علی(ع) در جنگهایش صحه گذاشته اند.