امام صادق(ع)، از نظر روایت حدیث و فقاهت و افتاء، از موقعیت شامخی نزد اهل سنت برخوردار بوده بطوری که او را از شیوخ مسلّم «ابو حنیفه» و «مالک بن انس» و ... شمرده اند. کثرت دانش اندوزانی که در محفل درسش حاضر ‌شده و یا از آن حضرت حدیث نقل می کردند، نشان دهنده عظمت شخصیت علمی ایشان است، به طوري كه در مسجد کوفه نهصد نفر از ايشان حديث نقل می كردند. با وجود آنكه بسیاری از محدثان در عهد بنی امیه جرأت نقل حدیث از امام(ع) را نداشتند علمای اسلام از احدی به اندازه آن حضرت حدیث نقل نکرده اند.

امام صادق(ع) شخصیتى ممتاز نزد عموم مسلمانان هم عصر خود بود. ابوحنيفه مى گفت: اگر آن دو سالى که از علوم امام صادق(ع) بهره برده ام نبود، هلاک شده بودم. مالک بن انس گفته: هرگز افضل از جعفر بن محمد در علم و عبادت و ورع چشمى نديده و گوشى نشنيده و به قلب بشرى خطور نکرده. منصور داونيقى می گفت: همانا جعفر بن محمّد امروز محدّث ما است.

محمّد ابوزهره مى نويسد: علماى اسلام، بر امرى همانند فضيلت و علم امام صادق(ع) اجماع نکرده اند، ابوحنيفه او را اعلم مردم دانسته است، زيرا آن حضرت داناترين مردم نسبت به نظرات مختلف بود، امام صادق(ع) علم فيزيک و شيمى تدريس کرده و جابر بن حيّان شاگردش، از او رساله هايى را نقل کرده است.

ابوزهره در سجایای امام صادق(ع) مي نويسد: «امام صادق(ع) هيچ گاه به دنبال دنيا نبود و به دنبال شهوات يا امور شبهه ناک نمى رفت، بلکه به دنبال طلب حق بود». هم چنین می گوید: «به مستحقّان عطا مى کرد و در بيشتر اوقات عطا را مخفى مى کرد، هنگام قحطى انبانى از نان و گوشت و دراهم را به پشت خود مى انداخت، و بين مستمندان توزيع مى کرد». از سویی در صبر امام مى نویسد: «امام مردى باگذشت و کریم بود، و اسائه ادب را مقابله به مثل نمى کرد؛ بلکه با عمل بهتر، آن را جواب مى داد، و می فرمود: «بدى را با نیکى دفع کن».

امام صادق(ع) در نزد علما اهل سنت از منزلت والایی برخوردار بود. همانند: ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ می نویسد: «جعفر بن محمّد؛ کسى که علم و فقه اش دنیا را فراگرفته است». هم چنین محمّد بن ادریس می گوید: «جعفر بن محمّد ثقه است و او بى نیاز از تحقیق است». از سوی دیگر  عبدالله بن عدى جرجانى معتقد است: «جعفر صادق(ع) سرآمد تمام هم ردیفان خود از اهل بیت بود. او داراى علم بسیار در دین، و زهد فراوان در دنیا، و ورع تام از شهوات و ادب کامل در حکمت بود».
 

معاصرین اهل سنت با تعابير زيبايي از فضايل امام صادق(ع) سخن گفته اند.  خيرالدين زرکلى می نویسد: «او از بزرگان تابعين و داراى منزلتى رفيع در علم است». هم چنین رمضان لاوند می نویسد: «او کسى بود که قرآن در دلش رسوخ کرده و در اقوال و اعمالشان آشکار شده بود». از سویی احمد امين مصرى می نویسد: «علم و اطلاع امام از همه مردم گسترده بود».

ابوحنیفه مى گوید: «من فقیه تر از جعفر بن محمّد ندیدم. هنگامى که منصور او را خواست، کسى را نیز به دنبال من فرستاد و گفت: اى اباحنیفه! همانا مردم فریفته جعفر بن محمّد شده اند، پس مسائلى دشوار را آماده کن تا او را امتحان کنى. ابوحنیفه مى گوید: «من در مجلس منصور، پرسش های خود را مطرح کردم، و امام نیز جواب مى داد و مى فرمود: شما چنین مى گویید، و اهل مدینه چنین مى گویند، و ما چنین مى گوییم، و آیا براى ما روایت نکرده اند که داناترین مردم کسى است که به نظرات مختلف مردم داناتر باشد».