در مورد امام حسن(ع) آمده كه روزى مردی شامی به حضرت رسيد، و به ایشان دشنام داد، حضرت سكوت كرد سپس فرمود: «تو در اين شهر غریب هستی، اگر منزل ندارى، منزل ما متعلق به تو است، اگر بدهكارى من بدهى تو را قبول می کنم، اگر گرسنه اى تو را سير مى كنم ...». در آخر او چنان شیفته اخلاق آن حضرت شد که ایشان را محبوب ترین افراد نزد خود معرفی کرد.

بزرگان اهل سنت در کتب خویش نوشته اند پیامبر(ص) بارها معاویه را نفرین کرده و در حق معاویه فرموده اند: «بار خدايا، او را در فتنه فرو غلتان و در آتش رها ساز». و در جای دیگر فرمودند: «خدا شكمش را سير نگرداند». که معاويه پس از این نفرين، دیگر سير نمى شد و در دوران حكومتش روزانه هفت بار غذاى گوشتى مى خورد و مى گفت: به خدا سوگند، سير نمى شوم؛ ولى خسته مى شوم.

خداوند در سوره عنکبوت مى فرماید: «بسیارند جنبندگانى که حتى نمى توانند روزى خود را حمل کنند و ذخیره غذائى هم در لانه خود ندارند و هر روز، روزى نو مى خواهند، اما خدا آنها را گرسنه نمى گذارد و روزى مى دهد و همو به شما روزى مى بخشد». خداوند که روزی همه موجودات از جمله مورچه ها، پرندگان و حتی جنین در شکم مادر را فراموش نکرده از نیاز انسان نیز با خبر است و به او روزی می دهد. اما انسان گاهی از ترس قطع روزی به زندگی آلوده چسبیده و زیر بار هر ظلم و ستمی می رود.

امام صادق(ع) می فرماید: «امام سجاد (ع) چهل سال بر پدرش گريه كرد، درحالى كه روزها روزه بود و شب ها به عبادت مى پرداخت و وقت افطار كه آب و غذا در برابرش مى نهادند، مى فرمود: «پسر رسول خدا گرسنه و تشنه شهيد شد» مكرّر اين جمله را مى گفت و اشك مى ريخت، تا آنكه آب و غذايش با اشك چشم او آميخته مى شد و تا هنگام رحلت همين گونه بود».