امام علي(ع) در این باره می فرماید: «براى تو [عامل جمع آوري زكات] در اين زكات نصيب مشخص و حقّ معينى است و شريكانى از بينوايان دارى، ما حق تو را به طور كامل مي دهيم تو هم بايد حقّ آنها را به طور كامل بدهي، اگر چنين نكنى در قيامت بيش از همه دشمن و شاكى داري، بدا به حال كسى كه در پيشگاه خداوند، فقرا و مساكين و سائلان و محرومان و بدهكارانِ ورشكسته، شاكى او باشند. سبك شمردن امانت و دنبال خيانت رفتن، باعث مي شود كه درهاى ذلت و رسوايى در دنيا گشوده شود و در آخرت، خوارتر و رسواتر بگردد، [و بدان] بزرگترين خيانت، خيانت به امّت است و رسواترين غشّ و تقلّب، نسبت به پيشوايان اسلام است».

در سوره «يس» سخن از مُهر زدن بر دهان و از كار افتادن موقّت زبان و به سخن درآمدن دست ها و پاها و شهادت آنها بر اعمال انسان است. مسلماً اين مسأله تنها با معاد جسمانى سازگار است وگرنه در معاد روحانى نه دست و پائى در كار است و نه زبان و دهاني و نه سخن گفتني. البته اين شهادت و گواهى ممكن است از طريق دادن قدرت تكلّم به آنها باشد و يا از طريق زبان حال؛ چراكه گوش و چشم و دست و پا و پوست بدن، آثار اعمال را، در خود ضبط و حفظ مى كنند و آن روز كه «يوم البروز» است اين آثار آشكار مى گردد.

قرآن در ارتباط با نحوه دریافت نامه اعمال مجرمان می فرماید: «اما کسى که نامه عملش را به پشت سرش داده اند». مفسران در این باره گفته اند:  دست راست آنها را به گردنشان زنجیر مى کنند و نامه اعمالشان را به دست چپ و از پشت سر مى دهند، که نشانه ذلت است. اما اصحاب الیمین با سرافرازى نامه اعمالشان را به دست راست گرفته و صدا مى زنند: بیایید و نامه اعمال ما را بگیرید و بخوانید. اما وقتى مجرمان نامه اعمالشان را به دست چپشان مى دهند، آنها از شرمسارى دست را پشت سر مى گیرند، تا سند جرم شان کمتر دیده شود.

در منابع اهل سنت، دربارۀ کیفیت ورود حضرت فاطمه(س) به محشر روایاتی با این مضمون وارد شده: روز قیامت هاتفی از عرش ندا می دهد ای اهل محشر سرهای خود را پائین بیاندازید و چشمان خود را ببندید، تا فاطمه(س) دختر محمد(ص) از صراط عبور کند. پس آن حضرت در حالی که دو جامه ی سبز بر تن دارد همراه هفتاد هزار حوریه همانند برق از صراط عبور می کند و با بهترین صورت و کاملترین شکوه و با بزرگی هر چه تمام تر و در نهایت سعادت، همانند عروس وارد بهشت می شود.

عبدالحميد ابن ابی الحمید در رابطه با شخصیت حضرت فاطمه(ع) می گوید: رسول خدا(ص) فاطمه(س) را بسیار گرامى داشته و می فرمود: «او بانوى زنان جهانيان و همتاى مريم دختر عمران است، به هنگام عبور از موقف قيامت منادى از سوى عرش فرياد مى زند: اى اهل محشر ديدگانتان را فرو بنديد تا فاطمه دختر محمد عبور كند». هم چنین رسول خدا(ص) می فرماید: «آزار مى دهد مرا آن چه كه او را آزار مى دهد و به خشم درمى آورد مرا آن چه كه او را به خشم درمى آورد، او پاره تن من است آن چه كه او را ناراحت كند مرا ناراحت مى كند».

برخي قائلند كه «زفير و شهيق» جهنمّ، دو موجود زنده اى هستند كه مانند انسان تنفس مى كنند. درون بردن هوا را زفير و بيرون كردن آن را شهيق گويند و روايتي از پيامبر(ص) مويد اين قول است. در قيامت، 70 هزار ملك، زمام جهنم را مى كِشَند و او مى خواهد فرار كند، اگر رها شود، اهل محشر را آتش مى زند، اما بعضي ديگر در صدد توجيه بر آمده اند و گفته اند قرآن درباره حركت كردن بهشت و جهنم مجازگوئى كرده است. لذا مراد اين است كه بهشت و جهنم در معرض ديد آنها قرار مى گيرد.