استاد توفیق ابوعلم می گوید: زهرا(س) از فصاحت و بلاغت برجسته اى برخوردار بود، سخنانش داراى قافيه موزون و متناسب و زيبا و هم آهنگ بود. این ویژگی را در خطبه ای بكار برد كه به هنگام بيعت مردم با ابوبكر و مخالفت آن حضرت با او در مساله فدك ايراد كرد. او  سخنورى برجسته بود، که  دلها و احساسات را به لرزه مى آورد.

علامه ابن شهرآشوب می گوید: فاطمه(س) گفتارش راست، کردارش پاک، شب زنده دار گرامى، نيايش گر پاكدامن، بانوى بانوان، محبوب حبيب خدا، برگزيده خداى رحمان، بانوى زنان دنيا و آخرت، همسر مرتضى، دختر مصطفى، زن ستمديده همسر مرتضى، شهيده، بانوئى خردمند، صديقه كبرى، فاطمه الزهراء و... است. در شأن او و همسر و فرزندانش سوره «هل اتی» نازل گشته، وصفش در انجیل آمده،... و خطبه عقدش با مرتضی را جبرئیل قرائت کرده است و ...

استاد توفیق ابوعلم می گوید: فاطمه(س) زنى بزرگ منش با خویی ارزنده، شخصيتى گرامى، احساسى برين، فهیم و هوشمند، ارزش هائى والا، سينه اى گشاده، دلى محكم و استوار و به دور از خودخواهی بود. او در بلنداى قله عفاف و راستى، پاكدامنى و خويشتن دارى و ... بود. در شرافت حضرتش همين بس که در بين فرزندان آدم و حواء از ديگران ممتاز و يکتا بود.

استاد عباس محمود عقاد مصرى گويد: در هر ديانتى چهره اى از زن كامل و ارزنده وجود دارد كه معتقدان به آن دين در مقابل او تعظيم مى كنند و او را بسان آيتى از خدا در بين آفريدگانش از زن و مرد مى ستايند، و در اسلام مى بايست صورت فاطمه زهراء مقدس باشد.

دکتر علی ابراهیم حسن می گوید: زندگانى حضرت فاطمه(ع) صفحه ى برجسته اى از صفحات تاريخ را تشكيل داده است که در آن صفحه چهره ى بزرگى و عظمت او را مشاهده مى كنيم. فاطمه(ع) هاله اى از حكمت و شكوه را بر پهنه ى گيتى گسترانید، حكمتى كه به كتابها و فلاسفه برنمى گردد، بلكه تجربه هائى است از روزگار مملو از دگرگونيها و پيش آمدهاى ناگهانى؛ و شكوهى كه از فرمانروائى و ثروت برنخاسته، بلكه از درون روح و اعماق جان او نشات گرفته است، و ...  .
 

علامه اربلی می گوید: فاطمه(س) با پرتو والایش بر دیگر نسب ها برتری یافته و ارج ومنزلتش را با شرافت، ارزندگی بخشیده است. فاطمه(ع) فانوس نبوت است كه بر شفاعتش پرتو افكنده، وى پيام رسالت را به جان خرد نوشيده، بزرگ منش و والاتبار و شرافتمند و گرامى نسب، پاك، پاكزاده، داراى فرزندانى تابناك است که بر تمامى زنان و مردان برترى يافته است و ... .

ابن صباغ مالكى در بیان شرافت نسبى و ارزش هاى شخصيتى حضرت فاطمه(ع) می گويد: فاطمه زهراء(ع) دختر كسى است كه خداوند درباره اش می فرماید: «پاك و منزّه است خدايى كه بنده ‏اش را در يك شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصى- كه گرداگردش را پربركت ساخته‏ ايم - برد، تا برخى از آيات خود را به او نشان دهيم چرا كه او شنوا و بيناست»، نازل شد، او نور خورشيد و ماه است، و دختر بهترين انسان، پاك زاد، و به اجماع و اتفاق نظر انديشمندان، ژرف نگر و بانويى بزرگ مى باشد.

محمد بن طلحه شافعى گويد: پیشوایان پاکی غير از پيوند نسبى با پیامبر(ص)، مزيتی از طريق حضرت فاطمه(ع) دارند، و به واسطه آن حضرت، خداوند شرافتى برتر را براي آنان مقدر ساخته است. خداوند در آیه مباهله می فرماید: «ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود». خداوند او را بين پیامبر(ص) و حضرت على(ع) قرار داده و از پيش رو و پشت سر اطرافش را گرفته تا بدين وسيله مقام و رتبه او را بازگو نماید.

حافظ ابونعيم اصفهانى گويد: فاطمه(ع) از پارسايان برگزيده و برگزيدگان پرهيزگار است او بانوى بتول، و پاره تن رسول، و شبيه به او، و نزديك ترين فرزندانش به قلب مبارك او و نخستين نفر آنان در پيوستن به آن حضرت بعد از رحلتش بود، او از دنيا و بهره هايش بر كنار و به اسرار و رموز پيچيده آفات و زشتى هاى دنيا آشنا بود.

عبدالحميد ابن ابی الحمید در رابطه با شخصیت حضرت فاطمه(ع) می گوید: رسول خدا(ص) فاطمه(س) را بسیار گرامى داشته و می فرمود: «او بانوى زنان جهانيان و همتاى مريم دختر عمران است، به هنگام عبور از موقف قيامت منادى از سوى عرش فرياد مى زند: اى اهل محشر ديدگانتان را فرو بنديد تا فاطمه دختر محمد عبور كند». هم چنین رسول خدا(ص) می فرماید: «آزار مى دهد مرا آن چه كه او را آزار مى دهد و به خشم درمى آورد مرا آن چه كه او را به خشم درمى آورد، او پاره تن من است آن چه كه او را ناراحت كند مرا ناراحت مى كند».