پیروان «دین حق» تنها گروهی هستند که به رستگاری مطلق می رسند، اما افرادی که تابع دین حق نیستند؛ مانند عوام مردم و دانش پژوهان مخالف دین حق، که به دین خود باور دارند، آنان در مرتبه ای از رستگاری هستند. اما افراد معاندی که با حق مخالفند، جایگاه آنان دوزخ است. از این رو قرآن می فرماید: «ما هرگز[قومی را] مجازات نخواهیم کرد، مگر آن که پیامبری را مبعوث کرده باشیم». همچنین امام علی(ع) می فرماید: «فرقه ناجیه،... فرقه ای است که وجوب اطاعت مرا از کتاب خدا و سنت پیامبرش فهمیده اند، و هیچ تردیدی ندارند».

مصاديق «خير» در قرآن عبارت است از: 1- مال و ثروت 2- روزه 3- تقوى 4- توبه 5- جهاد 6- امت اسلام. همچنین در روایات تعبیرات متعددی در این باره آمده که برخی از آنها عبارتند از: بهترين مردم، نافع ترين آنها برای مردم است؛ بهترين مردم كسى است كه حرص را از قلبش بيرون كند و به خاطر اطاعت خدا با هوای نفس خود مخالفت نمايد و ...

آیه 80 سوره نساء، اطاعت از رسول(ص) را همسان اطاعت خدا قرارداده است و یکى از روشن ترین آیاتی است که دلیل بر حجیت سنت پیامبر(ص) و قبول احادیث او مى باشد. لذا کسى نمى تواند بگوید: قرآن را قبول دارم ولى حدیث و سنت پیامبر(ص) را قبول ندارم. ایشان نیز طبق «حدیث ثقلین»، صریحاً احادیث اهل بیت(ع) را سند و حجت شمرده است، بنابر این؛ اطاعت از اهل بیت(ع) نیز از اطاعت خدا جدا نیست که کسى بگوید: من قرآن را مى پذیرم ولى احادیث اهل بیت(ع) را نمى پذیرم.

سِفر تثنیه و کتاب های آن، بیان کننده برخی حوادث تاریخی است، از این رو دانشمندان به آن تاریخ تثنیه می گویند. این کتب با تاریخ  آوارگی بنی اسرائیل آغاز و تا  دوران جلای بابل ادامه می یابد، که شامل کتاب های صحیفه یوشع، داوران، روت، اول و دوم سموئیل، اول و دوم پادشاهان می شود. بر اساس این کتب، خدا قوم یهود را برای آن که قوم مخصوص وی باشند، برگزیده و با دعوت آنان به اطاعت خدا، از آن ها می خواهد شعائر را از آیین های شرک پاک کرده و قربانی خود را تنها در معبد اورشلیم تقدیم خداوند نمایند.

 طبق آیه 59سوره نساء که مردم را به اطاعت از خدا و رسول و اولی الامر دعوت می کند، در هر زمانى باید شخصى در قید حیات باشد تا از او اطاعت نماییم، و از آنجا که این اطاعت، مطلق و بدون هیچ قید و شرط و مانند اطاعت از خدا و پیامبر است، مستلزم عصمت اولى الامر می باشد و گرنه سر از تناقض در مى آورد؛ زیرا اگر اولى الامر معصوم نباشند اطاعت از او برابر با اطاعت از خدا نمی تواند باشد و در صورت اشتباه او دستور خدا به اطاعت از او زیر سؤال می رود.

«اولي الامر» در مكتب اهل بيت(ع) تنها امامان معصوم هستند، و غير آنها را شامل نمى شود؛ چرا كه اطاعت بى قيد و شرط در آيه اولوالامر هم رديف اطاعت خدا و پيامبر(ص) شمرده شده و تنها درباره معصومان تصور مى شود، و اما كسان ديگرى كه اطاعت آنها لازم است همواره محدود به حدود و مقيد به قيودى است. اما علماى اهل سنّت در معنى «اولى الامر» اختلاف زيادى دارند، بعضى آن را به معنى صحابه، بعضى به فرماندهان لشگر و بعضى به خلفاى چهارگانه تفسير كرده اند و هيچ دليلى براى اين تفسيرهاى خود بيان نكرده اند.

خداوند در ارتباط با علت فرار نزدیکان در قیامت می فرماید: «در آن روز انسان از برادر خود فرار مى کند، از مادر و پدرش، و ...». در حقیقت شدت حوادث به حدی است که انسان نه تنها نزدیکان خود را فراموش مى نماید، بلکه  از آنها فرار مى کند. سپس در بیان علت مى فرماید: «در آن روز هر کدام از آنها وضعى دارد که او را کاملاً به خود مشغول مى سازد». این تعبیر کنایه ظریفى است که در آن روز آن قدر انسان به خود مشغول است، که به دیگرى نمى پردازد و حوادث به قدرى هولناک است، که تمامى فکر و قلب او را اشغال کرده است.

قرآن کریم به مومنین دستور می دهد که توبه شان مانند نصوح باشد. یعنی توبه ای که از هر نظر خالص باشد و شخص توبه کننده، به هیچ وجه بازگشت به گناه نکند.
 «توبه نصوح»، پنج ثمره بزرگ دارد: 1- بخشودگى سیئات و گناهان. 2- ورود در بهشت پر نعمت الهى.3- عدم رسوائى در آن روز که پرده ها کنار مى رود و حقایق آشکار مى گردد. 4- نور ایمان و عمل آنها از پیشاپیش و سمت راست آنها حرکت مى کند و مسیر آنها را به سوى بهشت روشن مى سازد. 5- توجهشان به خدا بیشتر مى گردد.