«انفال»، همه اموالى را که مالک خصوصى ندارد شامل مى شود. تمام این اموال متعلق به خدا و پیامبر(ص) و قائم مقام او است و به تعبیر دیگر متعلق به حکومت اسلامى است و در مسیر منافع عموم مسلمین مصرف مى گردد. منتها در مورد غنائم جنگى و اموال منقولى که با پیکار به دست سربازان مى افتد، قانون اسلام بر این قرار گرفته که چهار پنجمِ آن، به عنوان تشویق و جبران گوشه اى از زحمات جنگجویان به آنها داده شود و تنها یک پنجم از آن به عنوان خمس مصرف گردد.

آيه فوق در مورد جنگ بدر و كمك‏هاى مالى مردم مكه نازل شده است. مشرکان مکّه اموال فراوانى جمع کردند تا به جنگجویان خود در جنگ بدر کمک کنند. اما سرانجام شکست خورده و انفاقشان مایه حسرت و اندوهشان شد.

در جنگ بدر تعدادی از فرشتگان برای دلگرمی مومنان فرود آمدند ولی وارد جنگ نشدند، زیرا: اوّلاً: خداوند می فرماید: اینها تمام براى اطمینان قلب شما بوده است. ثانیاً: اگر بنا شود فرشتگان، شجاعانه سربازان دشمن را به خاک افکنده باشند، چه فضیلتى براى مجاهدین «بدر» باقى خواهد ماند؟
 

امام رضا(ع) نقل مى کند؛ جوانى از امام علی(ع) درباره فضیلت جنگجویان سوال می کند، امام فرمودند من همین سؤال را از پیامبر(ص) پرسیدم. و ایشان فرمودند: «هنگامى که جنگجویان تصمیم بر شرکت در میدان جهاد مى گیرند خداوند آزادى از آتش دوزخ را براى آنها مقرر مى دارد و هنگامى که آماده میدان مى شوند فرشتگان به وجود آنها افتخار مى کنند. هنگامى که از خانواده خود خداحافظی می کنند، از گناهان خود خارج مى شوند، و هنگام روبرو شدن با دشمنان، مردم جهان نمى توانند میزان ثواب آنها را درک کنند، و ....  .

«انفال» از ماده«نَفْل» به معنى زیادى است، به نمازهاى مستحب هم «نافِلَه» می گویند؛ چون اضافه بر واجبات است. و اگر به غنائم جنگى نیز «انفال» گفته شده، چون یک سلسله اموال اضافى است که در میدان بدون صاحب مى ماند و مالک خاصى براى آن وجود ندارد. و یا به این جهت است که جنگجویان براى پیروزى مى جنگند، نه غنیمت، و غنیمت یک موهبت اضافى است که به دست آنها مى افتد.

پیامبر(ص) در روز جنگ بدر براى تشویق جنگجویان اسلام، جوائزى تعیین کرد. هنگامى که جنگ بدر پایان پذیرفت، جوانان براى گرفتن پاداش خود خدمت پیامبر(ص) رفتند، در این موقع میان دو نفر از انصار راجع به غنائم مشاجره لفظى پیدا شد آیه فوق نازل شد و حکم غنائم جنگی را بیان کرد.