آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«انفال» از ماده«نَفْل» به معنى زیادى است، به نمازهاى مستحب هم «نافِلَه» می گویند؛ چون اضافه بر واجبات است. و اگر به غنائم جنگى نیز «انفال» گفته شده، چون یک سلسله اموال اضافى است که در میدان بدون صاحب مى ماند و مالک خاصى براى آن وجود ندارد. و یا به این جهت است که جنگجویان براى پیروزى مى جنگند، نه غنیمت، و غنیمت یک موهبت اضافى است که به دست آنها مى افتد.

«انفال» در اصل از ماده «نَفْل» - بر وزن نفع-، به معنى زیادى است، و این که به نمازهاى مستحب «نافِلَه» گفته مى شود، به این دلیل است که اضافه بر واجبات است، و همچنین اگر «نوه» را «نافله» مى گویند به خاطر این است که بر فرزندان افزوده مى شود، «نَوْفَل» به کسى گفته مى شود که بخشش زیاد داشته باشد. و اگر به غنائم جنگى نیز «انفال» گفته شده است، یا به جهت این است که یک سلسله اموال اضافى است که بدون صاحب مى ماند و به دست جنگجویان مى افتد، در حالى که مالک خاصى براى آن وجود ندارد. و یا به این جهت است که جنگجویان براى پیروزى بر دشمن مى جنگند، نه براى غنیمت، بنابراین غنیمت یک موهبت اضافى است که به دست آنها مى افتد.(1)