آنان كه ادعا كرده‌اند اين آيه قرآن «تمامى موجودات را جفت (نر و ماده) آفريديم» منافات با علم روز دارد بر اثر برداشتى است كه از تعبير «زوجين» داشته‌اند و آن را همواره به معناى جفت نر و ماده پنداشته اند. در صورتى كه «زوج» در برخی از آيات به معناى «صنف» و مراد از «تثنيه»، مطلق تعدّد و تكثّر است؛ بدين معنا كه از هر چيزى، اصناف و انواع متعدّدى آفريديم.
 أمّا اگر اشارتى هم در برخی از آیات در اين باره باشد، باز هم اعتراض معترض وارد نيست؛ زيرا در علم زيست شناسى ثابت شده است كه هيچ موجود زنده‌اى از قانون لقاح جنسى (نر و ماده) مستثنى نيست.
ضمن اینکه واژه «شىء» غير جانداران را هم در بر مى‌ گيرد و لحن برخی از آیات تأكيد مى ‌كند كه همه اشيا مانند جانداران براساس قانون زوجيت به وجود آمده اند؛ چرا که شالوده جهان هستى بر اتم استوار است و اتم نيز متشكل از يك جفت است: الكترون و پرتون.

«زَوْج» در اصل به معنى حيوان مذكّر و مؤنث است كه به هر كدام از آنها اين واژه اطلاق مى ‌شود. و گاه به معنى وسيع‌ ترى اطلاق مى ‌گردد و هر دو چيز كه قرينه يكديگر باشند خواه قرينه بودن از جهت شباهت بوده باشد يا از تضاد، (مانند جفت كفش، يا جوراب، يا شب و روز و خير و شرّ و مانند اينها)، و به اعدادى كه قابل تقسيم به دو قسم مساوى هستند نیز اطلاق مى‌ گردد. چرا كه هر بخشى از آن قرينه بخش ديگر است ولى در انسان ‌ها به دو فردى گفته مى‌ شود كه با هم پيمان زناشوئى بسته‌ اند.

مفسران احتمالات فراوانى ذکر کرده اند که دو معنى از همه مناسب تر است: نخست این که: منظور از شفع، روز عید قربان و وتر، روز عرفه باشد، که با شب هاى دهگانه آغاز ذى الحجه مناسبت کامل دارد و مهم ترین قسمت هاى مناسک حج در آنها انجام مى شود. و یا این که:  منظور از شفع و وتر، نمازها هستند، که بعضى از نظر تعداد رکعات زوج است و بعضى فرد؛ به تناسب سوگند به فجر که وقت سحرگاهان و وقت راز و نیاز به درگاه پروردگار است.  این دو تفسیر در روایاتى که از معصومین نقل شده نیز وارد است.

صیغه عقدی که در قانون اسلام مقرر شده است: جمله ای است که به صراحت لهجه و با بهترین و صریحترین لفظ دلالت بر ایجاد علقه زوجیّت در میان زوج و زوجه بنماید، و اگر مختصر اجمال و یا ابهامی در اظهار یکی از زوجین دیده شود، عقد غیر کافی و باطل خواهد بود. ولی در مسلک "باب" و "بهاء" آنچه لازم است گفتن جمله انّا کلّ لله راضون و انّا کلّ لله راضیات، است. در صورتی که راضی بودن از خدا و اینکه همه ما برای خدا هستیم، هیچگونه دلالت عرفی و قانونی بر تحقق ازدواج و ایجاد علاقه زوجیت ندارد.

به موجب دستور "میرزا بهاء" مردی که مسافرت کرده (خواه اولاد داشته باشد یا نه و خواه ثروتمند باشد یا نه و مخارج خانواده اش تأمین باشد یا نه) اگر برای مسافرت خود وقتی تعیین کرده بود، ولی نتوانست در موعد مقرر برگردد و همینطور نتوانست معذور بودن خود را به خانواده اش اطلاع بدهد، همسر او پس از نه ماه می تواند همسر دیگری انتخاب کند؛ و اگر وقت تعیین نکرده (با توجه به حکم "اقدس")، زوجه پس از گذشت یک سال مخیر می شود که ازدواج نماید یا اینکه باز هم صبر کند تا شوهرش از سفر برگردد.

اولا: وعده های قرآن متناسب با مراتب مختلف کمالات انسانی و مناسب با گرایشات نوع بشر است؛ لذا چنین وعده هایی دور از شأن انسان نیست. ثانیا: «حورالعین» اختصاص به مردان ندارد. ثالثا: در بهشت بهترین و زیباترین مردان مؤمن لیاقت زندگی با زنان مؤمنه را خواهند داشت، مردانی که قطعا از حورالعین هایی که برای زنان بخواهد فرض شود زیباترند. رابعا: از آنجا که زنان شرم و حیای زیادی دارند به همین علت خداوند آنها را با چیزی که از آن شرم دارند به بهشت تشویق نمی کند.

مراد از زوج در آیات قرآن هم به معنی اصناف مختلف موجودات این جهان است که به صورت زوج زوج درآمده و هم می تواند شامل تمام نیروهای مثبت و منفی شود. زوجیت و تعدد در اشیاء، نشانه این است که خالق جهان واحد و یگانه است و دوگانگی از ویژگی های مخلوقات است. در روایتی از امام رضا(ع) نیز به این نکته اشاره شده.