آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«زَوْج» در اصل به معنى حيوان مذكّر و مؤنث است كه به هر كدام از آنها اين واژه اطلاق مى ‌شود. و گاه به معنى وسيع‌ ترى اطلاق مى ‌گردد و هر دو چيز كه قرينه يكديگر باشند خواه قرينه بودن از جهت شباهت بوده باشد يا از تضاد، (مانند جفت كفش، يا جوراب، يا شب و روز و خير و شرّ و مانند اينها)، و به اعدادى كه قابل تقسيم به دو قسم مساوى هستند نیز اطلاق مى‌ گردد. چرا كه هر بخشى از آن قرينه بخش ديگر است ولى در انسان ‌ها به دو فردى گفته مى‌ شود كه با هم پيمان زناشوئى بسته‌ اند.

«زَوْج» در اصل به معنى حيوان مذكّر و مؤنث است كه به هر كدام از آنها اين واژه اطلاق مى ‌شود. و گاه به معنى وسيع‌ ترى اطلاق مى ‌گردد و هر دو چيز كه قرينه يكديگر باشند خواه قرينه بودن از جهت شباهت بوده باشد يا از تضاد، (مانند جفت كفش، يا جوراب، يا شب و روز و خير و شرّ و مانند اينها)، و به اعدادى كه قابل تقسيم به دو قسم مساوى هستند نیز اطلاق مى‌ گردد. چرا كه هر بخشى از آن قرينه بخش ديگر است ولى در انسان ‌ها به دو فردى گفته مى‌ شود كه با هم پيمان زناشوئى بسته‌ اند.
بعضى از ارباب لغت گفته‌ اند: معنى «زوج» عبارت از شكلى است كه براى او نظير بوده باشد، مانند اصناف و الوان مختلف، يا چيزى كه براى او ضدّى وجود داشته باشد، مانند: تر و خشك، مذكر و مؤنث، شب و روز، شيرين و تلخ؛ و نيز تصريح كرده‌ اند كه «زوج» به معنى هريك از آن دو فرد است نه هر دو با يكديگر؛ بلكه آن دو را بايد «زوجان» گفت و اطلاق زوج بر هر دو از كلام جهّال و افراد نادان است.(1)،(2)