خداوند را نمي توان به صفات مخلوقين توصيف كرد؛ چرا که منزه بودن خدا از هر عيب و نقص معناى گسترده اى دارد كه هرگونه توصيفى را كه شايسته ذات و صفات و افعال و احكام او نيست در بر مى گيرد؛ بلكه به يك معنا هرگونه توصيف او را شامل مى شود؛ چون انسان به خاطر آلودگى به نقصان و محدوديت، قادر به درك كُنه صفات او نيست. بنابراين او برتر از هرگونه توصيف ما است و منزّه از توصيف توصيف كنندگان می باشد.

«غضّ» به نقصان و كم كردن از نگاه و صدا و آنچه در ظروف است، گفته مى شود. قرآن به زنان و مردان دستور غضّ بصر می دهد. «غمض» خوابى است كه عارض و مستولى مى شود. بنابراین معنی این دو متفاوت است، اولى نقصان و كم كردن است و دوّمى چشم را برهم گذاردن است.

ضعف قواى جسمی و روحی، کم خونی، گشاد شدن وکبودی حدقه هاى چشم، درد شدید در ناحیه قعر چشم و عموم ناراحتى هاى شبکیه و مشیمیه و عموم بیماری های دستگاه تناسلى، زایل شدن قوت و شفافیت چشم ها، تغییر رنگ و پژمردگی پوست صورت، نقصان حافظه، بی اشتهایی، اخلال در هضم، تنگى نفس، تغییر اخلاق و مزاج به طور محسوس، حسادت، غم و کدورت، مالیخولیا، گوشه گیرى و تنهایى، زنگ گوش ها، کمردرد، سختى تنفس، نقصان حافظه، لاغرى و کم شدن نیروى مقاومت بدن در برابر بیمارى ها، از نتایج شوم ابتلاى به این انحراف جنسى است.

خداوند در آيات3 و4 سوره ملک مى فرمايد: «مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُت»؛ «در آفرينش خداوند رحمان هيچ تضاد و عيبى نمى بينى». یعنی اين جهان پهناور با تمام عظمتى كه دارد هماهنگ و منسجم و منظّم است. در ادامه آيه مى افزايد: «بار ديگر نگاه كن، آيا هيچ شكاف و خللى مشاهده مى كنى؟!». براى تأكيد بيشتر مى افزايد: «سپس بار ديگر [به عالم هستى] نگاه كن، سرانجام چشمانت [در جستجوى خلل و نقصان] ناكام مانده و خسته و ناتوان به سوى تو باز مى گردد».

این برهان با بيان لطيفى در روايتى از امام سجاد(ع) آمده است که فرمود: «خداوند به هيچ محدوديّتى توصيف نمى شود [و ذات پاكش هيچ حدّى را نمى پذيرد] او برتر از چنين توصيفى است، و چگونه ممكن است كسى كه هيچ حدّى ندارد توصيف به محدوديّت گردد. همچنین امام رضا(ع) در حدیث دیگری می فرمایند: «او برتر از آن است كه چشم ها او را ببيند و انديشه به او احاطه كند و عقل او را تحت قيد و شرطى درآورد».

«عقل» از «عقال» به معنای طنابی است که بر پای شتر می بندند تا حرکت نکند؛ و از آنجا که نیروی خرد، انسان را از کارهای ناهنجار باز می دارد این واژه بر آن اطلاق شده است. بعضی «عقل» را به معنی «حجر» و «منع» تفسیر کرده اند، و بعضی آن را به معنی «علم به صفات اشیاء از حسن و قبح و کمال و نقصان» می دانند. لکن به نظر مى رسد كه ريشه اصلى، همان منع و بازداشتن است.