يكي از آثار نماز واقعي، رعايت پيمان و اداي شهادت است. قرآن در بیان خواص نماز و صفات نمازگزاران مي فرمايد: آنان كساني هستند كه امانتهاي خود را چه مالي و چه غير مالي، رعايت مي كنند و به تعهداتي كه دارند، چه بين خود و خدا و چه بين خود و ديگران، پايبندند. آنان در شهادت هاي خود ايستادگي مي كنند و اگر به وحدانيّت حق و رسالت شهادت مي ‏دهند، بر آن مي ‏ايستند و اگر در ديگر مسائل حقوقي به حق، شهادت مي ‏دهند، بر آن پايداري مي ‏ورزند.

قرآن درباره نمازگزاران مي فرمايد: آنان همواره نمازشان را مي‏ خوانند و هرگز نماز را ترك نمي كنند و به بركت نماز به انجام كارهاي خير كشيده مي شوند. نمازگزار كسي است كه همه آنچه در اختيار اوست، به خود اختصاص نمي دهد؛ بلكه سهمي را هم براي فقرا منظور مي كند. سخن از مال حلال است نه مال حرام. اگر كسي از مال حرام بخشش كرد، طرفي نمي ‏بندد لکن كسي كه از راه حلال به دست آورد، مالك مال مي شود و انفاق، از مال خود اوست.

ابوثمامه صاعدی در ظهر عاشورا به محضر امام(ع) آمد و عرض كرد: اى اباعبدالله! دوست دارم چون خداوند را ملاقات مى كنم، اين آخرين نماز را با تو خوانده باشم. امام(ع) سر به سوى آسمان برداشت و فرمود:« نماز را به يادآوردى، خداوند تو را از نمازگزاران قرار دهد». سپس فرمود: «از اين گروه بخواهيد از ما دست بشويند تا نماز گزاريم». اين نماز تاريخى و بى نظير، روح نماز را زنده كرد و معنى واقعى عبوديّت و پاكبازى در راه معبود را نشان داد، و قلم سرخ بر معبودهاى خيالى و بت هاى شيطانى كشيد.

برخی تصوّر مى کنند  که سجده بر زمین یا آنچه از زمین مى روید، بدعت است و پنداشته مى شود تربتى که بر آن سجده مى شود بت است. اینان فرقى میان «مسجودٌ له» و«مسجودٌ علیه» نمى گذارند. ولى شیعه را چه باک، اگر مخالفش کوتاه بین است و مى پندارد آنچه بر آن سجده مى شود همان کسى است که براى او سجده مى شود. آری کسى که این را درک نکند کودن است و همه نمازگزاران را مشرک خواهد پنداشت. طبق این نگاه، باید آنکه بر فرش و پارچه و جز اینها سجده مى کند نیز عبادتگر اینها باشد.

روزى «شيخ جعفر كاشف الغطاء» مبلغى پول بين فقراى اصفهان تقسيم كرد و بعد به نماز جماعت ايستاد، بعد از نماز سيد فقيری به شیخ گفت: اى شيخ مال جدّم را به من بده؛ شيخ گفت دير آمدى، سيدِ بى ادب، آب دهان به ريش شيخ انداخت، شیخ بدون ناراحتی برخاست و دامن خود را گرفت و در ميان صفوف نمازگزاران گردش كرد و گفت هر كس ريش شيخ را دوست دارد به سيد كمك كند؛ مردم هم کمک کردند.