روزى «شيخ جعفر كاشف الغطاء» مبلغى پول بين فقراى اصفهان تقسيم كرد و بعد به نماز جماعت ايستاد، بعد از نماز سيد فقيری به شیخ گفت: اى شيخ مال جدّم را به من بده؛ شيخ گفت دير آمدى، سيدِ بى ادب، آب دهان به ريش شيخ انداخت، شیخ بدون ناراحتی برخاست و دامن خود را گرفت و در ميان صفوف نمازگزاران گردش كرد و گفت هر كس ريش شيخ را دوست دارد به سيد كمك كند؛ مردم هم کمک کردند.

عقبة بن ابى معیط پدر ولید است، او در بین همسایگان پیامبر(ص) بیشترین اذیت را در حق ایشان روا داشت. از این رو پیامبر(ص) می فرماید: «من در بین بدترین همسایه ها بودم؛ بین ابولهب و عقبة. اگر سرگین مى یافتند نزدیک در خانه من مى ریختند». هم چنین او کسی است که به صورت پیامبر آب دهان پرت کرد، ضحاک می گوید: «چون عقبه به پیامبر(ص) آب دهان پرت کرد آب دهانش به صورت خودش برگشت، خدا او را لعنت کند، و به آنچه که اراده کرده بود نرسید، و گونه هایش را سوزاند و اثر آن در گونه هایش بود تا اینکه مُرد و به جهنم رفت».

در درون چشم و دهان انسان، چشمه هاى جوشانى است که دقیقاً تنظیم شده و از روزنه بسیار ظریف و باریکى، در تمام طول عمر و بدون وقفه، دو مایه کاملا متفاوت روان است، که اگر نمى بود نه انسان قدرت دیدن داشت، و نه توانایى براى سخن گفتن و جویدن و بلعیدن غذا. اگر در جبنه هاى فیزیکى و شیمیایى، این دو چشمه جوشان، و نظام دقیق و حساب شده و ظرافت ها و منابع و برکات آن بیندیشیم، همین یک آیه و نشانه به ظاهر کوچک، کافى است که براى ما تبیین کند او حقّ است.

علمای اهل سنت از حضرت زهرا(س) نقل کرده اند: هنگام نزول آیه«لاتجعلوا دعاء الرسول بینکم کدعاء بعضکم بعضاً»، خواستم که بگویم: «یا رسول الله!» حضرت رو به من کرده و فرمود: «دخترم این درباره تو و افراد خانواده تو نازل نشده، تو از منی و من از تو هستم، تو به من بگو: ای پدر». سپس حضرت پیشانی مرا بوسیده و آب دهان مبارک را بر صورتم کشید که پس از آن دیگر به استعمال عطر نیازی نداشتم.