اعمال و سخنان انسانها به صورت انرژي هاى گوناگون در فضاى اطراف ما پراكنده شده و بر بدن ما و زمينى كه بر روى آن زندگى مى كنيم اثرى جاودانه گذاشته و براى هميشه در پرونده جهان طبيعت بايگانى مى شوند، و سرانجام روزى فرا مى رسد كه اين انرژی هاى ظاهراً خاموش و فراموش شده، از نو جان گرفته و آشكار مى شوند و نشان مى دهند كه نابود نشده اند. بنابراين مسأله تجسم اعمال، از نظر علمى قابل قبول است و خود اين موضوع نشان مى دهد كه زندگى سراى ديگر با زندگى اين جهان چقدر تفاوت دارد.

در آیات 37 ـ 40 سوره یس از تاریکی شب و نور آفتاب به عنوان دو آیت الهى یاد شده. نور آفتاب که روشنایی، نزول قطرات باران، نمو گیاهان، شکفتن غنچه ها، رسیدن میوه ها، حتى تولید برق و انواع محصولات صنعتى و هر حرکت و جنبشی به این منبع بزرگ انرژى ختم مى شود، اگراین منبع عظیم نبود، همه جا خاموش، بى روح و بى حرکت بود. تاریکى شب هم، از نظر تعدیل نور آفتاب و تأثیر عمیق آن در آرامش جسم و جان و جلوگیرى از خطرات تابش یک نواخت نور خورشید یک امر حیاتى براى انسانهاست.

خداوند در ارتباط با تجسم اعمال در قیامت می فرماید: «به یاد آورید روزى را که هر کس هر کار نیک و بدی را انجام داده حاضر مى بیند، در حالى که دوست مى دارد میان او و آن اعمال بد فاصله زمانى زیادى باشد خداوند شما را از [نافرمانى] خویش بر حذر مى دارد». بر اساس این آیه، اعمال نیک و بد انسان در قیامت، هر کدام در شکلى تجسم می یابد، گرچه برخی آن را به «جزای عمل» یا «نامه اعمال»، تفسیر کرده اند، ولی ظاهر آیه و اینکه گناهکار آرزو می کند میان او و عملش فاصله باشد، به حضور خود عمل دلالت دارد.

منبع انرژى فوق العاده خورشید ناشى از سوختن نیست؛ بلكه اتم هاى آن دائماً در حال تجزیه و تبدیل به انرژى است، که طبق محاسبه دانشمندان در هر ثانیه چهار میلیون تن از آن کاسته مى شود! لذا در دراز مدت باعث می شود این جرم عظیم، کم فروغ و عاقبت بى نور شود، این امر درباره سایر ستارگان نیز صادق است. بر این اساس، آنچه در آیات 1و 2 سوره تکویر پیرامون تاریک شدن خورشید و متلاشى شدن ستارگان آمده است، حقیقتى است که با علم امروز کاملاً هماهنگ مى باشد.

نور که دارای ویژگی هایی مثل زیبایی، سرعت بالا، ظاهرکننده اجسام، پرورش دهنده گیاهان بلکه رمز بقاى همه موجودات زنده، نمایشگر رنگها، سرچشمه انرژی، نابودکننده میکروبها و... می باشد، بهترین تشبیه و تمثیل برای خدا است و اگر نور به معنی چیزى که ذاتش آشکار و ظاهر کننده غیر است، باشد جنبه تشبیه هم نخواهد داشت. و هر موجودی که با نور الهی ارتباط پیدا کند به همان نسبت کسب روشنایی می کند؛ لذا قرآن، آیین اسلام، پیامبران، ایمان، علم و ....همگی نور نامیده شده اند.

رزق و روزى موجودات زنده، از جالب ترین مسائلى است که با گذشت زمان و پیشرفت علم، صحنه هاى شگفت انگیزى از آن فاش مى گردد، همه موجودات حتی گیاهان در اعماق دریا، جنین در شکم مادر و... روزی آنها توسط خداوند مشخص شده. از سویی در آیات قرآن، هنگام بحث از روزى خواران تعبیر به دابه و جنبنده شده که اشاره لطیفى به رابطه انرژى و حرکت دارد. هر جا حرکتى هست نیازمند ماده انرژى زاست، یعنى ماده اى که منشأ حرکت باشد و اگر حرکت را به معنى وسیعش تفسیر کنیم، گیاهان را هم در بر مى گیرد، و آن حرکت در مسیر نمو دارند.