در منابع اهل سنت گزارش های فراوانی درباره حوادثی که بعد از وفات رسول خدا(ص) بر حضرت زهرا(س) و حضرت علی(ع) گذشت وجود دارد. برای مثال منابعی مانند المصنف، تاریخ طبری، الامامه و السياسه، العقد الفرید، الاستیعاب، شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید، مختصر اخبار البشر، مسند فاطمه و کنز العمال، از تهدید عمربن خطاب به آتش زدن خانه حضرت زهرا(س) در صورت امتناع حضرت علی(ع)از بیعت با ابوبکر حکایت دارند. برخی منابع دیگر مانند فرائدالسمطين، الامامه و السياسه، میزن الإعتدال و شرح نهج البلاغه صریحا از هجوم و ضرباتی که بر پیکر مطهر حضرت زهرا(س) در آن هجوم وارد آمد سخن می گویند. به هر حال انعکاس چنین حقایقی را درباره این واقعه دردناک، در منابع اهل سنت نمی توان انکار کرد. واقعیتی که پشیمانی خلیفه اول را از ارتکاب آن در پی داشت و این پشیمانی در بسیاری از منابع اهل سنت، مانند تاریخ طبری، مروج الذهب، كنز العمال، المعجم الکبیر، مختصر تاریخ دمشق، مجمع الزوائد و لسان المیزان و... ثبت شده است.

برخى از متون تاریخى در پی آنند که مرگ سعد را مرگى طبیعى جلوه دهند و حتّى گفته اند که سعد، از جمله کسانى بوده است که در آغاز با ابو بکر مخالفت کرد و سپس با وى بیعت نمود؛ امّا دقّت در ماجراى سقیفه و دلالت آشکار متون گوناگون مربوط به این موضوع، هیچ تردیدى باقى نمى گذارد که او هرگز بیعت نکرد و به دست دشمنان سیاسى اش ترور شد. حقیقت این است که عمر مردى را فرستاد و به او گفت: وى را به بیعت فرا خوان و اگر خوددارى ورزید، او را بکش و بعد هم شایع کردند که جنّیان او را کشته اند.

صاحب العقد الفرید مى گوید: یهود خون هر مسلمانى را مباح مى داند و شیعه نیز چنین است. در پاسخ می گوئیم: اولا: این سخنی بدون دلیل و تهمتی شرم آور است که اساسى جز توهّم ناشى از دشمنى و تعصّب احمقانه ندارد. ثانیا: روایات و کتب فقهی شیعه پر است از نهى از قتل مسلمان و مسلملن نزد شیعه کسی است که شهادتین را بر زنان جاری کند. ثالثا: شیعه در تاریخ هرگز حکم به اباحه خون مسلمانان نکرده، در حالی که برخی از وهابیت سنّی نما حکم به تکفیر و اباحه خون مسلمانان می دهند و شیعه و سنّی را قتل عام می کنند.

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: یهود بُغض جبرئیل را در دل دارد و شیعه نیز چنین است و مى گویند: جبرئیل در اینکه وحى را براى محمّد آورد و على(ع) را رها کرد اشتباه کرده است.
در پاسخ به این ادعاى بى اساس مى گوئیم: هیچ زمانى در اندیشه شیعى شکِّ در نبوّت محمّد(ص) خطور نکرده است؛ چگونه شیعه اى که در هر نماز واجب و مستحب و در اذان و اقامه و در دعاهاى فراوانِ رسیده از امامانش، به رسالت پیامبر(ص) گواهى مى دهد، به اشتباه کردن جبرئیل در وحى عقیده دارد؟!

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: یهود گوشت شتر نحر شده را نمی خورد، و شیعه نیز چنین است. این ادعا تهمتی است که گوینده آن وقیح، بی شرم وگزافه گو است. کاش مى دانستیم گناه یا کرامت شتر چیست که حکمش از حیوانات حلال گوشت خارج شده است؟! ما شیعیان که از اینها بى خبریم. سخن نهایى در این معضل را کشتارگاه ها ، قصّابی ها و فروشگاه ها و مغازه هاى شیعیان در سراسر جهان مى زنند که نه تنها آن را حرام نمی دانند بلکه به آن رغبت هم دارند.

شیخ کمال الدین، ابوسالم، محمّد بن طلحة بن محمّد بن حسن طوسى قرشى عدوى نصیبى، نویسنده «العقد الفرید» از بزرگان اهل سنت بشمار مى رود. وى در سال 582 متولّد شد. او فقیه و سرآمد علماى عصر خود و به اصول مذهب و مسائل مورد اختلاف، آشنا بود. ابن طلحه به فراگیرى احادیث فراوانى پرداخته و سرانجام در ماه رجب سال 652 در شهر حلب، در گذشت.

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: شیعه، یهود این امّت است؛ زیرا همان گونه که یهودیان از مسیحیان بیزارند شیعیان نیز از اسلام بیزارند و با آن دشمنى مى ورزند. پاسخ این سخن، از روایات زیادی که از رسول خدا(ص) درباره فضیلت های امام علی(ع) و شیعیان ایشان وارد شده، معلوم می شود. چنانکه پیامبر(ع) «خیرالبریه» را علی و شیعیان او و یا شیعیان علی را اهل بهشت و مغفور و بر منابر نور و... معرفی می کند.

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: یهود سه طلاقه کردن زن را قبول ندارد، و شیعه نیز چنین است. در پاسخ به او مى گوییم: شیعه جز تسلیم در برابر قرآن کریم، راهى نمى شناسد و قرآن این مطلب را بیان می کند و از بسیارى از امامان اهل سنّت نیز همین مطلب نقل شده است؛ و اگر این فتوا سبب شباهت شیعه به یهود است پس فقها و ائمّه اهل سنّت نیز در این شباهت، با شیعه برابرند.

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: به باور یهود زنان عدّه ندارند و شیعه نیز بر همین باور است. در پاسخ مى گوییم: شیعه براى زنان، عدّه اى را که حکم قرآن و سنّت است، لازم مى داند؛ و این سخن سخنی بدون دلیل و مدرک است.