آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: یهود بُغض جبرئیل را در دل دارد و شیعه نیز چنین است و مى گویند: جبرئیل در اینکه وحى را براى محمّد آورد و على(ع) را رها کرد اشتباه کرده است.
در پاسخ به این ادعاى بى اساس مى گوئیم: هیچ زمانى در اندیشه شیعى شکِّ در نبوّت محمّد(ص) خطور نکرده است؛ چگونه شیعه اى که در هر نماز واجب و مستحب و در اذان و اقامه و در دعاهاى فراوانِ رسیده از امامانش، به رسالت پیامبر(ص) گواهى مى دهد، به اشتباه کردن جبرئیل در وحى عقیده دارد؟!

صاحب کتاب العقد الفرید (ابن عبد ربه) [بدون ذکر هیچ دلیل و مدرکی] مى گوید: یهود بُغض جبرئیل را در دل دارد و مى گوید: جبرئیل دشمن ما از فرشتگان است، و شیعه نیز چنین است و مى گوید: جبرئیل در اینکه وحى را براى محمّد آورد و على بن ابى طالب را رها کرد اشتباه کرده است.
در پاسخ به این ادعاى بى اساس مى گوئیم:
شاید وى در خواب هاى پریشان خود خیال مى کند پیرامون امّت منقرض شده اى که روزگار آثارش را محو ساخته و مدافعى براى آنها باقى نمانده، سخن مى گوید و گمان نمى کند زمانه افشاگر به زودى کسى را بر مى انگیزد تا از او بپرسد شخصى که سخن خداوند: «مَن کَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلآئِکَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِیلَ وَمِیکَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْکَافِرِینَ»(1)؛ (کسى که دشمن خدا و فرشتگان و رسولان او و جبرئیل و میکائیل باشد (کافر است)؛ و خداوند دشمن کافران است) را در قرآن مى خواند [و به آن معتقد است] چگونه با جبرئیل دشمنى دارد؟!
چه زمانى در اندیشه شیعى شکِّ در نبوّت محمّد(صلى الله علیه وآله) خطور کرده است، و یا به ذهن شیعه اى فکر نبوّت امیرالمؤمنین(علیه السلام) افتاده است [یا در کدام کتاب شیعه چنین چیزی آمده]، تا به اشتباه کردن جبرئیل حکم کند؟! شیعه اى که در طول شب و روز این آیات را مى خواند: «وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ»(2)؛ (محمّد(صلى الله علیه وآله) فقط فرستاده خداست؛ و پیش از او، فرستادگان دیگرى نیز بودند).
«مَّا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَـآ أَحَد مِّنْ رِّجَالِکُمْ وَلَـکِنْ رَّسُولَ اللَّهِ وَ خَاتَمَ النَّبِیِّینَ»(3)؛ (محمّد(صلى الله علیه وآله) پدر هیچ یک از مردان شما نبوده و نیست؛ ولى رسول خدا و ختم کننده و آخرین پیامبران است).
«وَ آمَنُواْ بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّد وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ»(4)؛ (و به آنچه بر محمّد(صلى الله علیه وآله) نازل شده ـ و همه حقّ است و از سوى پروردگارشان می باشد ـ نیز ایمان آوردند).
«مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ»(5)؛ (محمّد(صلى الله علیه وآله) فرستاده خداست).
«وَ مُبَشِّراً بِرَسُول یَأْتِى مِن بَعْدِى اسْمُهُ أَحْمَدُ»(6)؛ (و بشارت دهنده به رسولى که بعد از من مى آید و نام او احمد است).
و چگونه شیعه اى که در هر نماز واجب و مستحب، و در اذان و اقامه، و در دعاهاى فراوانِ رسیده از امامانش، به رسالت پیامبر(صلى الله علیه وآله) گواهى مى دهد، به اشتباه کردن جبرئیل در وحى عقیده دارد؟!
و کتاب هاى شیعه در فقه و حدیث و کلام و عقاید و ملل و نحل گواه بر این ادّعاست.
آیا آن گونه که در این تهمت مطرح شد أساساً ممکن است شیعه گمان کند که[نعوذ بالله] خداوند سبحان بنا داشت امیر مؤمنان على(علیه السلام) را به پیامبرى مبعوث کند امّا به مجرّد اینکه جبرئیل وحى را بر محمّد(صلى الله علیه وآله) نازل کرد، آن را پذیرفت و امضا کرد [و نبوّت به سبب خطاى جبرئیل از على(علیه السلام) به محمّد(صلى الله علیه وآله) منتقل شد]؟!
آیا أساساً یک انسان سبک مغز زود باور چنین سخنى را مى گوید؟! تا چه رسد به شیعه که داراى شخصیّت هایى برجسته هستند.
«فَمَا لهَـؤُلاَءِ الْقَوْمِ لاَیَکَادُونَ یَفْقَهُونَ حَدِیثاً»(7)؛ (پس چرا این گروه حاضر نیستند سخنى را درک کنند؟!).(8)