آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: شیعه، یهود این امّت است؛ زیرا همان گونه که یهودیان از مسیحیان بیزارند شیعیان نیز از اسلام بیزارند و با آن دشمنى مى ورزند. پاسخ این سخن، از روایات زیادی که از رسول خدا(ص) درباره فضیلت های امام علی(ع) و شیعیان ایشان وارد شده، معلوم می شود. چنانکه پیامبر(ع) «خیرالبریه» را علی و شیعیان او و یا شیعیان علی را اهل بهشت و مغفور و بر منابر نور و... معرفی می کند.

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید(1):
«شیعه، یهود این امّت است؛ زیرا همان گونه که یهودیان از مسیحیان بیزارند شیعیان نیز از اسلام بیزارند، و با آن دشمنى مى ورزند».
در پاسخ به این تهمت ناروا مى گوئیم:
چگونه مى توان این سخن گزنده و دردناک را پذیرفت در حالى که در قرآن مجید آمده است: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ»(2)؛ (همانا کسانى که ایمان آوردند واعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات خدایند). واز پیامبر(صلى الله علیه وآله) پیرامون این آیه چنین وارد شده است که خطاب به على(علیه السلام) فرمود: «هم أنت و شیعتک»(3)؛ (آنان (خیر البریّة) تو و شیعیانت هستید)؟!
و چگونه آن را بپذیرد در حالى که پیامبر امین(صلى الله علیه وآله) در روایتى خطاب به على(علیه السلام) مى فرماید: «أنت وشیعتُک فی الجنّة»(4)؛ (تو و شیعیانت در بهشت هستید)؟!
و نیز مى فرماید: «إذا کان یوم القیامة دُعی الناس بأسمائهم و أسماء اُمّهاتهم إلاّ هذا ـ یعنى علیّاً ـ و شیعته؛ فإنّهم یُدعَون بأسمائهم و أسماء آبائهم لصحّة ولادتهم»(5)؛ (در روز قیامت مردم با نام هاى خویش و نام هاى مادرانشان خوانده مى شوند، مگر این شخص ـ یعنى على ـ و شیعیانش که با نام هاى خود و نام هاى پدرانشان خوانده مى شوند؛ زیرا ولادتشان پاک و صحیح است).
و نیز فرموده است: «یا علىّ! إنّ الله قد غفرلک، و لذرّیّتک، و لوُلدک، و لأهلک ، و شیعتک ، و لمحبّی شیعتک»(6)؛ (اى على! به راستى که خداوند تو و ذرّیّه و فرزندان و خانواده و شیعیان و دوستداران شیعیان تو را بخشیده است).
و نیز فرموده است: «إنّک ستقدم على الله أنت و شیعتک راضیین مرضیّین»(7)؛ ((اى على!) تو به زودى بر خداوند وارد مى شوى در حالى که تو و شیعیانت از خداوند راضى بوده و او نیز از شما راضى است).
و فرموده است: «أنت أوّل داخل الجنّة من اُمّتی، و أنّ شیعتک على منابر من نور، مسرورون مبیضّة وجوههم حولی، أشفع لهم فیکونون غداً فی الجنّة جیرانی»(8)؛ (تو نخستین کسى هستى که وارد بهشت مى شوى و شیعیانت بر منبرهایى از نور قرار داشته، و سپیدرو پیرامون من هستند، آنان را شفاعت مى کنم و فرداى قیامت در بهشت همسایه من هستند).
و فرموده است: «أنا الشجرة، و فاطمة فرعها، و علىٌّ لقاحها، والحسن و الحسین ثمرتها، و شیعتنا ورقها، و أصل الشجرة فی جنّة عدن و سائر ذلک فی سائر الجنّة»؛ (من درخت هستم، و فاطمه شاخه آن، و على لقاح آن، و حسن و حسین ثمره آن، و شیعیان برگ هاى آن، ریشه و اصل این درخت در بهشت عدن قرار دارد و دیگر بخش هاى آن در بخش هاى دیگر بهشت است).
و فرموده است:«إنّ هذا ـ یعنی علیّاً ـ و شیعته هم الفائزون یوم القیامة»(9)؛ (همانا على و شیعیانش در روز قیامت رستگار و ظفرمندند).
و در خطبه اى فرموده است: «أیّها الناس من أبغضنا ـ أهل البیت ـ حشره الله یوم القیامة یهودیّاً، مُثّل لی اُمّتی فی الطین فمرّ بی أصحاب الرایات فاستغفرت لعلىّ و شیعته»(10)؛ (اى مردم! هر کس بُغض ما اهل بیت را در دل داشته باشد خداوند وى را در روز قیامت یهودى محشور خواهد کرد؛ امّت من آنگاه که در عالم طین (قبل از صورت گرفتنشان در عالَم طینت و ذر) بودند براى من متمثّل و مجسّم شدند و صاحبان پرچم ها (گروه هاى گوناگون)(11) از برابر من عبور کردند و من در آنجا براى على و شیعیانش طلب مغفرت کردم).
و فرموده است: «شفاعتی لاُمّتی ، من أحبّ أهل بیتی، و هم شیعتی»(12)؛ (شفاعت من ویژه آن گروه از امّت من است که اهل بیت مرا دوست مى دارند، و آنان شیعیان منند).(13)