به عقيده تورات، اين «اسحاق» بود كه به قربانگاه برده شد نه «اسماعيل»؛ اما قرآن تأكيد دارد كه او اسماعيل بوده است. شاهد بر ادعای قرآن اين است كه:
اولا: در متن تورات تعبير «تنها فرزندت» با اينكه قربانى اسحاق باشد، نمى سازد؛ چرا كه او چهارده سال از برادرش اسماعيل كوچك تر بود. بنابراين تنها فرزند ابراهيم كه به قربانگاهش برد اسماعيل بود و نه ديگرى.
ثانیا: در تعابیر قرآن و تورات به این قربانی نسل بابرکتی داده شده و اين اسماعيل بوده كه در نسلش بركاتی برای جهانيان قرار داده شده؛ اما نسل اسحاق(بنی اسرائيل) همواره مايه بدبختی و تباهی برای ملت‌ها و كشورها بوده است.

«ترک اولی» به معنای انجام دادن مستحبِّ عادی و رها کردن مسحبِّ مؤکّد است. بنابراین «ترک اولی» نه گناه است و نه مکروه و نه مباح. شخصي كه برای نماز جماعت به مسجدی که جمعیّت آن کمتر است برود و نماز خواندن را در مسجد پر جمعیّتی که ثواب بیشتر دارد ترک کند، نه مکروه انجام داده است و نه مباح و نه گناه؛ بلکه تنها مستحبِّ مؤكّد را ترک نموده است.

خداوند در سوره نحل دعوت به توحيد در عبادت را برنامه اصلى تمام پیامبران مى شمرد و مى فرمايد: «ما در هر امّتى رسولى برانگيختيم كه: خداى يكتا را بپرستيد؛ و از [پرستش] طاغوت اجتناب كنيد». اين سخن در برابر كسانى گفته شده كه در آيه قبل از قول آنها نقل مى كند كه براى توجيه بت پرستى خود، مى گفتند: خدا خواسته است كه ما بت ها را بپرستيم و او به اعمال ما راضى است. قرآن در پاسخ آنها مى فرمايد: همه انبياء بدون استثناء با پرستش هر موجودى غير از خدا مخالفت ورزيدند؛ اين چه نسبت دروغى است كه به خدا مى دهيد؟!

خداوند در سوره اعراف، آیه 59، مى فرمايد: «ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او گفت: اى قوم من! خداوند يگانه را پرستش كنيد، كه معبودى جز او براى شما نيست». ابراهیم (ع)، قهرمان مبارزه با شرک در این راه در آتش افکنده می شود. موسی(ع) هم با خدایی گری فرعون مبارزه کرد و هم گوساله سامری را برنتابید. در سوره مريم، آیه 38، حضرت مسيح(ع) مى گويد: «خداوند، پروردگار من و پروردگار شماست؛ او را پرستش كنيد؛ اين است راه راست». شعار پیامبر اسلام نیز «لا اله الا الله» بود.

بسیارى از پیامبران در دوران عمر خود در میدان هاى سخت انواع آزمایش ها قرار مى گرفتند، امّا از صفات بارز آنها تحمل انواع شدائد و عدم غرور در مقابل پیروزى ها و خلاصه موفقّیت در برابر آزمایش هاى سخت الهى بود. 

امام علي(ع) در خطبه 94، درباره پاکی نسل انبیاء و اجداد آنها مى فرمايد: «خداوند آنها را در برترين جايگاه قرار داد و در بهترين مكان مستقر ساخت، پيوسته اصلابِ با ارزش [پدران] آن ها را به ارحامِ پاك [مادران] منتقل نمود». در واقع مسئله پاكى پدران و مادران انبياء، هم از نظر قانون وراثت داراى آثار عميقى است و هم از نظر اجتماعى و اعتماد مردم و پيوند ميان امّت ها و انبياء، آثار انكارناپذيرى دارد.

«انطاکیه» یکى از قدیمى ترین شهرهاى«شام» است که به گفته بعضى از مورخین در سیصد سال قبل از مسیح(ع) بنا گردید، این شهر در روزگار قدیم از حیث ثروت، علم و تجارت یکى از سه شهر بزرگ کشور«روم» محسوب مى شد. انطاکیه براى مسیحیان مانند«مدینه» براى مسلمانان، دومین شهر مذهبى محسوب مى شود. حضرت مسیح(ع) دو فرستاده از حواریین را به شهر«انطاکیه» فرستاد، ولی پادشاه آن ها پس از شنیدن دعوت آن ها به خداوند، آن ها را تهدید کرد، سپس مردم آن دو نفر را در بازار گرفتند و زدند.

در بسیاری از روایات اسلامى درباره تعداد پیامبران الهى بحث شده است، از جمله در روایت مشهورى، عدد آنها 124 هزار نفر ذکر شده؛ ولى در بعضى از روایات عدد آنها تنها 8 هزار نفر شمرده شده که 4 هزار از بنى اسرائیل و 4 هزار نفر از غیر آنها بودند.

بهترین تفسیرى که براى«اولوالعزم» در قرآن مجید شده، این است که آنها پیامبرانى بودند که شریعت و آیین تازه اى با خود آوردند و آنها پنج نفر بودند: نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و حضرت محمد(ع) و تعبیر اولوالعزم به خاطر آن است که پیامبرانى که صاحب شریعت و آیین جدید بودند، مسئولیت بسیار سنگین ترى داشتند که براى انجام آن عزم و اراده محکم ترى لازم بود؛ در حدیثى از امام باقر و امام صادق(ع) این معنا نقل شده است.

در قرآن مجيد، در آيات 6 و 7 و 8 سوره ضحى مى خوانيم: «آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! * و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، * و تو را نيازمند يافت و بى نياز نمود». پيامبر(ص) در آن هنگام كه در شكم مادر بود، پدرش عبدالله را از دست داد و شش ساله بود كه مادرش نيز از دنيا رفت و خداوند او را در آغوش جدش عبدالمطلب و در هشت سالگى كه جدش از دنيا رفت، در دامان عمويش ابوطالب پناه داد. پيامبر(ص) در آغاز عمر تهی دست بود كه با  خدیجه ازدواج كرد و  او ثروت سرشارش را در پاى پیامبر ريخت.