آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در قرآن مجيد، در آيات 6 و 7 و 8 سوره ضحى مى خوانيم: «آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! * و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، * و تو را نيازمند يافت و بى نياز نمود». پيامبر(ص) در آن هنگام كه در شكم مادر بود، پدرش عبدالله را از دست داد و شش ساله بود كه مادرش نيز از دنيا رفت و خداوند او را در آغوش جدش عبدالمطلب و در هشت سالگى كه جدش از دنيا رفت، در دامان عمويش ابوطالب پناه داد. پيامبر(ص) در آغاز عمر تهی دست بود كه با  خدیجه ازدواج كرد و  او ثروت سرشارش را در پاى پیامبر ريخت.

در قرآن مجيد بحث زيادى درباره دوران طفوليت پيامبر(صلى الله عليه وآله) نيامده است. تنها در آيات 6 و 7 و 8 سوره ضحى مى خوانيم: «أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوَى * وَوَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَدَى * وَوَجَدَكَ عَائِلا فَأَغْنَى»؛ (آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! * و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، * و تو را نيازمند يافت و بى نياز نمود).
در آيه نخست اشاره به يتيمى پيامبر(صلى الله عليه وآله) شده كه در تاريخ نيز آمده است؛ چون در آن هنگام كه در شكم مادر بود، پدرش عبدالله را از دست داد و شش ساله بود كه مادرش نيز از دنيا رفت و خداوند او را در آغوش جدش عبدالمطلب و در هشت سالگى كه جدش از دنيا رفت، در دامان عمويش ابوطالب پناه داد كه او را همچون جان شيرين در بر مى گرفت و محافظت مى كرد.
در آيه سوم اشاره به تهى دستى پيامبر(صلى الله عليه وآله) در آغاز عمر كرده كه سپس خداوند مهر او را در قلب خديجه(عليها السلام) انداخت و با او ازدواج كرد و ثروت سرشارش را در پاى او ريخت.
و امّا در آيه دوم مى فرمايد: «تو را گمشده يافت و هدايت كرد» بعضى از مفسّران، «ضالّاً» را به معناى عدم شناخت حق تفسير كرده و گفته اند مفهوم آيه اين است كه تو گمراه بودى و حق را نمى شناختى و ما تو را به سوى حق هدايت كرديم؛ در حالى كه بعضى ديگر آن را به معناى غفلت مى دانند؛ يعنى تو از اين احكام و كتاب آسمانى غافل بودى؛ در مقابل بعضى مى گويند مراد ضلالت ظاهرى است؛ يعنى در طفوليت يك يا چند بار، در درّه هاى مكه يا نقاط ديگر گم شدى و خداوند تو را هدايت كرد و به آغوش پر مهر عبدالمطلب و ابوطالب و حلميه سعديه مادر رضاعيت باز گردانيد.(1)