آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ياران امام على(ع) از سه گروه تشكيل مى شدند؛ گروهى از آنان مخلصان و مؤمنان حقيقى و فداكار و جان بركف بودند كه همچون پروانگان، گِرد شمع وجودش مى گشتند و چشم بر امر و گوش بر فرمان داشتند. گروه ديگر نادان هايي بودند كه از درك مقام امام(ع) و شرايط زمان و مكان عاجز بودند و گروه سوم كينه توزان لجوجی بودند كه به حيف و ميل اموال مسلمين در عصر عثمان خو گرفته و از على(ع) نيز همان را مى خواستند و جز به مقام و ثروت نمى انديشيدند و همه جا كارشكنى مى كردند و بسيارى از آنها جاسوسان معاويه در كوفه بودند.

ياران امام على(عليه السلام) از سه گروه تشكيل مى شدند. گروهى از آنان مخلصان و مؤمنان حقيقى و فداكار و جان بركف بودند كه همچون پروانگان، گِرد شمع وجودش مى گشتند و چشم بر امر و گوش بر فرمان داشتند؛ مانند «مالك اشتر»ها، «عمّار ياسر»ها، «رُشيد هَجَرى»ها، «ميثم تمّار»ها و «كميل بن زياد»ها كه در ميان ياران امام(عليه السلام) بسيار ممتازند!
گروه ديگر نادان هایی بودند، كه نه مقام امام(عليه السلام) را درك مى كردند و نه شرايط زمان و مكان را در نظر مى گرفتند؛ نه از خطرات معاويه و حكومت او در شام آگاه بودند و نه به هنگام نبرد به ميدان مى آمدند؛ افرادى بهانه جو، كوته فكر، دهن بين، متلوّن و دم دمى مزاج كه در هيچ امرى از امور اجتماعى، قابل اعتماد نبودند.
و گروه دیگر افراد كينه توزِ لجوجی بودند كه به حيف و ميل اموال مسلمين در عصر «عثمان» خو گرفته بودند و از على(عليه السلام) نيز همان را مى خواستند و جز به مقام و مال و ثروت - از هر طريقى كه باشد - نمى انديشيدند و در همه جا كارشكنى مى كردند و بسيارى از آنها جاسوسان معاويه و عوامل خودفروخته او در كوفه بودند.(1)