اگر مسلمانان حرمت خويش پاس مى‌داشتند و به قصد گسستن يكپارچگى و درهم‌ريختن وحدت خود گام نمى‌نهادند، هرگز دشمن مكار ايشان جرأت آن‌را نمى‌يافت كه از شكاف حاصل ميان ايشان سود جويد و در بسط و توسعه اين جدايى بكوشد و در پررنگ نمودن تهمت‌هايى كه فرقه‌اى متوجه فرقه ديگر نموده‌اند از هيچ تلاشى باز نايستد.
ياوه‌سرايى امثال «ابن‌حزم» در گذشته و ژاژخايى‌هاى امثال «رافعى» در عصر حاضر، باعث شده است عده‌اى از اجانب مجالى وسيع يابند تا به خود جرأت دهند و تهمت‌هاى ناروا به طوايف مسلمين، خصوصآ به مقدس‌ترين چيز در حيات مسلمانان يعنى قرآن عظيم نثار نمايند و اين كتاب مقدس آسمانى را آماج تيرهاى مسموم خود ساخته و آتش ديرينه منازعه اسلام و مسيحيت را هر چه بيشتر دامن بزنند.

در گزارشات تاريخی دو كتاب‌ به امام حسن عسكری(ع) منسوب شده است. يكی کتاب تفسیری است که شامل تفسیر سوره حمد و قسمتی از سوره بقره است. اين كتاب موافقان و مخالفاني دارد و اشكالاتی به آن وارد شده، که پاسخ هايی نیز به آن داده اند. دوم كتاب «المقنعة» است که «ابن شهر آشوب» آن را به امام(ع) منسوب کرده است، که اين كتاب مشتمل بر علم حلال و حرام است.

با بررسی زندگى عمرو عاص، به این یقین مى رسیم که او هیچ گاه اسلام نیاورد، بلکه تنها تظاهر به اسلام مى کرد و این هم به خاطر جریانى بود که در حبشه پیش آمد. او همان کسی است که به حبشه رفت تا نجاشی را متقاعد کند مسلمانان پناهنده شده را به مکه بازگرداند. در واقع او مصداق کلام امام علی(ع) است: «سوگند به خدایى که دانه را در زمین مى شکافد و خلایق را آفریده است، اینان اسلام نیاوردند بلکه تظاهر به اسلام مى کردند و کفرشان را مخفى مى نمودند، و آنگاه که یارانى پیدا کردند به دشمنى آشکار با ما بازگشتند».

ابوطالب ابیات زیر را براى نجاشى فرستاد که او را بر رفتار نیک با مسلمانانى که به حبشه هجرت کرده بودند، و دفاع از آنها ، تشویق مى کرد. «خوبانِ از مردم بدانند که محمّد(ص) وزیر موسى و عیسى بن مریم است و براى ما سیره و روشى مانند آنچه آن دو آوردند، آورد و همگى به امر خدا هدایت مى کنند و انسان را از گمراهى و انحرافات حفظ مى نمایند».

روايات دالّ بر اعتبار «کشف و شهود» در حدّ استفاضه است؛ مانند روایتی که دیده شدن نابودی کاخ های ایران و روم و یمن توسط پیامبر(ص) را روایت می کند، یا حدیثی که خبر دادن پیامبر(ص) در مدینه، از شهادت جعفر در جنگ موته را بیان می کند، یا حدیثی که خبردار شدن پیامبر(ص) توسط جبرئیل از مرگ نجاشی را بیان می کند، یا حدیثی که تمثّل دنیا به صورت زنی زیبا و فریبکار را برای حضرت علی(ع) بیان می کند، یا حدیثی از امام سجاد(ع) که از بینش ایشان به بنا شدن خانه ها و بازارها در جوار قبر امام حسین(ع) خبر می دهد.
 

«محمد بن ابی قرّه» از جمله راويان «دعای ندبه» است كه صاحب كتاب و مورد اعتماد است. «نجاشى» درباره وى مى گويد: «... او ثقه بوده و روايات فراوانى شنيده و كتاب هاى بسيارى تأليف كرده است. وى كسى بود كه كتاب ها را ورق به ورق براى اصحاب اماميه مى خواند و همواره در مجالس با ما بود». از آنجا كه نجاشى اجازه نقل كتاب هاى ابن ابى قره را از وى داشته است، لذا مى توان او را از مشايخ اجازه مرحوم نجاشى دانست.