بعد از ماجرای صفین ابن كوّاء به امام علی(ع) گفت:در ماجرای حَكَميّت با پذيرش داورى، كفر ورزيدى. امام فرمود: من در آن روز گفتم برافراشتن قرآن فریب است اما گوش نکردید، خواستم پسر عمويم ابن عبّاس را برگزينم اما شما ابو موسى اشعرى را نزد من آورديد و او فریب خورد و گمراه شد؛ پس مرا چه گناهى است. ما قرآن را به داورى برگزيديم نه مردان را. بسیاری از خوارج توبه كردند و به سوى امام(ع) روان شدند.

بعد از نوشتن توافق نامه، مالک اشتر خطاب به نویسندگان آن گفت: ما براى جنگيدن با این گروه متجاوز حجّت داریم و به گمراهىِ آنها يقين داشتیم. اگر شما بر ستم ورزى اتّفاق نمى يافتيد، پيروزى در چنگ ما بود. امام علی(ع) هم در مخالفت با این توافق می فرماید: من به آن خشنود نبودم و دوست نمى داشتم كه شما به آن خشنود شويد.

بعد از حوادثی چون کشته شدن خلیفه سوم و جنگ جمل، که راه شوریدن بر ضدّ خلیفه مسلمین پس از جنگ جمل باز شده بود، معاویه عنوان خونخواهى عثمان را دستاویز خود قرار داده به جنگ مستقیم با امام علی(ع) برخاست. او انبوهى از شامیان را بر ضدّ امام بسیج کرد. جنگ صفین 9 ماه طول کشید و با حیله عمروعاص در قرآن به سر نیزه کردن، پایان یافت. در نتیجه، کار به داستان داورى و حکمیّت کشیده شد. داور شام عمرو بن عاص آن فریبکار کهنه کار، داور عراق ابوموسى اشعرى را فریب داد.