در روایات اسلامی تعبیرات مهمی درباره ایشان آمده است؛ از جمله اینکه: جعفر در قیامت بر ابلاغ رسالت انبیاء گواهی خواهد داد. او پس از حضرت علي(ع) و زيد سومين نفري بود كه به پیامبر(ص) ايمان آورد و به خاطر علاقه فراواني كه به فقرا و مستمندان داشت از سوي پيامبر(ص) به ابوالمساكين ملقب گشت و درباره او فرمود: «تو از نظر خلقت و خوى شبيه منى». علاوه بر این جعفر رئيس مهاجران به حبشه بود و دو هجرت داشت (هجرت به سوى حبشه و هجرت به سوى مدينه) و به دو قبله نماز خواند (در آغاز اسلام به سوى بيت المقدس و سپس در مدينه به سوى كعبه) و دو بار با پيغمبر(ص) بيعت كرد (بيعتى در آغاز اسلام و بيعتى در فتح مكّه).

در جريان فتح خيبر، پس از شكست ابوبكر و عمر، پيامبر اكرم(ص) تصميم گرفت تا فرماندهي را به حضرت علي(ع) بسپارد و حضرت هم توانست قلعه خيبر را بگشايد. آن حضرت در هيچ صحنه‏ اي فرار نكرد و زره حضرت پشت نداشت. لذا رسول خدا(ص) درباره او فرمود: «كرّار غير فرّار لايرجع حتي يفتح الله علي يديه» او بدون پيروزي و فتح قلعه خيبر بر نمي ‏گردد.

این آیه طبق سیره قرآن، یک مفهوم کلّى و جامع را بیان مى کند که على(ع)، سلمان فارسى یا یاران مهدى(ع) از مصداق هاى مهم آن مى باشند؛ ولی کسان دیگرى که این برنامه ها را تعقیب مى کنند، نیز شامل مى شود، هر چند در روایات از آنها ذکرى نشده باشد.

سوره فتح که در سال صلح حدیبیه نازل شده با بشارت فتح آغاز شده و پیام آور پیروزی چشم گیر بر دشمنان است، خواه مقصود تحقق صلح حدیبیه باشد یا فتح خیبر و یا فتح مکه؛ آیات پایانی سوره هم به همین مسأله اشاره دارد. در بخش دیگری از آیات به صلح حدیبیه و مسأله بیعت رضوان اشاره دارد؛ سپس از هدف والای پیامبر(ص) سخن می گوید؛ در ادامه، کارشکنی منافقان در جهاد و تقاضاهای نابجای آنها را منعکس می کند؛ سپس معذورین از جهاد را معرفی کرده و در پایان صفات پیروان مکتب اسلام را بیان می کند.