در برخی از روايات اهل سنت نام تمام «امامان دوازده گانه» به طور كامل برده شده است. مثلا «فرائد السمطين» از ابن عباس نقل مى كند كه يك يهودى خدمت پيامبر(ص) آمد و درباره وصى ایشان سؤال كرد.يهود(ص) نام ائمه دوازده گانه را تک تک بردند. مرد يهودى ايمان آورد و تصريح كرد كه من نيز در كتب انبياى پيشين و در كتاب موسى(ع) ديده ام كه نخستين جانشين پیامبر خاتم داماد اوست و دومين و سوّمين آنها دو برادر از فرزندان او هستند و نه نفر ديگر از اولاد سوّمين پيشوا مى باشند.

مولی نزد اهل لغت معانی بسیاری دارد مانند سید و سلطان. از طرفی آنان اجماع دارند بر اینکه ولی و مولی به یک معنا هستند و بر «اولویت به امر» دلالت دارند. و بدیهی است وقتی واژه مولی درباره رسولی الهی یا جانشین وی استفاده شود، اشاره به وسیع ترین دایره محل اعمال آن سیادت و سلطنت دارد؛ لذا اراده سایر معانی درباره حدیث غدیر یا موجب کذب بستن به پیامبر(ص) یا کفر می گردد و یا با توجه به وضعیت مردم و دستور پیامبر به تجمع مردم، امری بی فایده می گردد.

میان داماد و دخترِ یکى از یاران پیامبر(ص) به نام «عبداللّه بن رواحه» اختلافى روى داد، عبدالله سوگند یاد کرد که براى اصلاح کار آنها هیچ گونه دخالتى نکند و در این راه گامى بر ندارد. آیه فوق نازل شد، و این گونه سوگندها را ممنوع و بى اساس قلمداد کرد.

زمانی که عمر خود را در آستانه مرگ دید، شورایی شش نفره متشکل از على(ع)، عثمان، طلحه، زبیر، سعد بن ابى وقاص و عبد الرّحمان بن عوف تشکیل داد.  از آن جا که عمر خلافت خود را مرهون خدمت عثمان می دانست، شورا را به گونه ای تنظیم نمود که محصول آن، خلافت عثمان باشد، زیرا عبدالرحمن داماد عثمان بود و طلحه  نیز پسر عموی عایشه بود و سعد بن ابی وقاص با امام دشمن بود و تنها زبیر در آن جمع، جانب امام را گرفت.

شمس الدین مالکى در فضائل امیرالمؤمنین(ع) چنین سروده است: وإنّ علیّا کان سیف رسوله *** وصاحبه السامی لمجد مشیّد. وصهر النبیِّ المجتبى وابن عمِّه *** أبو الحسنین المحتوی کل سودد...؛ و همانا على شمشیر پیامبر بود، و همراه بلند مرتبه آن حضرت که مجد و بزرگى به او بلندى یافت. و داماد و پسر عموى پیامبر برگزیده، و پدر حسن و حسین و داراى هر سیادتى بود... .

پیامبر(ص) در موارد زیادی على(ع) را به عنوان برادر خود معرفی کرده، از جمله: فرمودند: تو برادر منى در دنیا و آخرت. یا اینکه در پاسخ به علت خوشحالیشان فرمودند: بشارتى از طرف پروردگارم در مورد برادرم و دخترم رسیده. و روزى به او مطلبى سپرد و فرمود: تو برادر و وزیر منى، دیْن مرا ادا مى کنى و... . حتی هنگام وفاتش نیز فرمود: برادرم را فراخوانید، و على(ع) را خواستند.