آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

میان داماد و دخترِ یکى از یاران پیامبر(ص) به نام «عبداللّه بن رواحه» اختلافى روى داد، عبدالله سوگند یاد کرد که براى اصلاح کار آنها هیچ گونه دخالتى نکند و در این راه گامى بر ندارد. آیه فوق نازل شد، و این گونه سوگندها را ممنوع و بى اساس قلمداد کرد.

در آیات (224 ـ 225) سوره «بقره» می خوانیم: «وَ لاتَجْعَلُوا اللّهَ عُرْضَةً لاَِیْمانِکُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَیْنَ النّاسِ وَ اللّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ * لایُؤاخِذُکُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فی أَیْمانِکُمْ وَ لکِنْ یُؤاخِذُکُمْ بِما کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ حَلیمٌ»؛ (خدا را در معرض سوگندهاى خود قرار ندهید! و براى این که نیکى کنید، و تقوا پیشه سازید، و در میان مردم اصلاح کنید [سوگند یاد ننمایید]! و خداوند شنوا و داناست.* خداوند شما را به خاطر سوگندهایى که بدون توجه یاد مى کنید مؤاخذه نخواهد کرد، اما به آنچه دل هاى شما [به اختیار] کسب کرده مؤاخذه مى کند. و خداوند، آمرزنده و بردبار است).
شأن نزول:
میان داماد و دخترِ یکى از یاران پیامبر(صلى الله علیه وآله) به نام «عبداللّه بن رواحه» اختلافى روى داد، او سوگند یاد کرد که براى اصلاح کار آنها هیچ گونه دخالتى نکند و در این راه گامى بر ندارد. آیه فوق نازل شد، و این گونه سوگندها را ممنوع و بى اساس قلمداد کرد.(1)، (2)