آنچه شركت‌هاى مزبور براى رسيدن به مقصود خود انتخاب كرده‌اند در واقع پوششى است براى سوء استفاده از اموال مردم؛ نه اين كه يك معامله حقيقى هر چند به چند برابر قيمت در كار باشد و لذا اگر مشتريان از ابتداء بدانند كه نمى‌توانند قيمت اضافى را از طريق جذب مشترىِ جديد جبران كنند، هرگز راضى به چنين معامله‌اى نمى‌شوند.

در اسلام بر انجام امور به احسن وجه و توجه به کیفیت و دوری از تقلب تاکید شده است؛ مثلا آیه «و زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ» به استاندارد در خود ترازو و رعایت حق مشتری در اندازه کالا سفارش و بطور ضمنی بر دوری از تقلب تاکید کرده است. همچنین روایاتی مثل «إِذَا عَمِلَ‏ أَحَدُكُمْ‏ عَمَلًا فَلْيُتْقِن‏» بر اتقان در کار سفارش می کند. در فقه اسلامی نیز برای کالای معیوب حق عودت قرار داده شده است.

باب درباره خرید و فروش می گوید: «خداوند اذن فرموده در خرید و فروش به تحقق رضایت بین دو نفر، و اذن داده کوچک و بزرگ و آزاد و برده بر همین قدر که رضایت حاصل شود، خرید و فروش صحیح است». نظر او اشکالاتی دارد: 1- ممکن است رضایت و توافق از روی اجبار و اضطرار باشد. 2- خرید و فروش را برای کودکان که از رشد عقلی برخوردار نیستند، جایز دانسته است. 3- معامله افراد برده را نافذ و جایز می بیند، در صورتی که باید همه اعمال و اقدامات او در تحت اجازه و رضایت مولی و مالک او باشد. 4 - ... .

امام علی(ع) در نهج البلاغه ضمن اشاره به رسواى معامله در بیعت عمروعاص با معاویه، مى فرماید: «او با معاویه بیعت نکرد تا این که بر او شرط کرد که در برابر آن، بهایى دریافت کند». هم چنین مورّخان می نویسند؛ معاویه در مجلسى به عمروعاص گفت: من از تو دعوت مى کنم با علی پیکار کنی». عمرو عاص گفت: «با تمام خطرات این کار، با تو بیعت می کنم، بعد از پیروزى حکومت مصر را به عنوان پاداش به من واگذار کن». سپس امام(ع) مى فرماید: «در این معامله شوم، دست فروشنده به پیروزى نرسد و سرمایه خریدار، به رسوایى منتهى شود».

طبق برخی روایات وارد شده درباره حرمت ربا، همه کسانی که با ربا ارتباط دارند مانند: رباخوار یا هر کسی که آگاهانه از مالی که از ربا بدست آمده استفاده کند، فروشنده مال ربوی، ربا دهنده، محاسبه کننده ربا و شاهد عقد ربا، مورد لعن و نفرین رسول خدا(ص) قرار می گیرند. گستردگی این لعن، نشان دهنده عظمت حرمت ربا و قبح و زشتی آن می باشد.