اولا: احادیثی که در آنها به این موضوع اشاره شده است در منابع اهل سنت بیشتر از منابع شیعه است: «إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَكَ عَلَى أَدْبَارِهِمْ القَهْقَرَى».
ثانیا: احادیث انگشت شمار در منابع شیعه اکثرا ضعیف هستند و دو سه تای باقی مانده از آنها در حد خبر واحد هستند.
ثالثا: معنای درست همین دو سه حدیث باقی مانده نیز «بی وفایی امت» رسول خدا به موضوع «ولایت حضرت علی» است نه به معنای «ارتداد مصطلح فقهی».
رابعا: به نظر می رسد طرح جنجالی این موضوع برای جلوگیری از بررسی دقیق ادعای اهل سنت مبنی بر «عدالت همه صحابه» است.
خامسا: ما به «ارتداد همه صحابه» قائل نيستيم؛ ما مخالف نظريه «عدالت همه صحابه» هستيم و اين مخالفت به مقتضای آيات قرآن و شواهد تاریخی و حدیثی است.

امام علی(ع) درباره شجاعت اصحاب امام زمان(عج) مي فرمايند: «... آنها از كسى احساس وحشت نكرده و به كسى كه داخل در جماعت آنها شود شاد نمى گردند [یعنی اعتمادشان به خداوند است نه به کثرت جمعیتشان]...».

عده اي خواسته اند ثابت كنند كه مهدي(عج) همان عيسی بن مريم(ع) است؛ اما باید گفت: احادیث، مهدى موعود(عج) را از ذريه رسول خدا(ص) دانسته اند و حديث «و لا مهدى الا عيسى بن مريم» مورد نقد و اشکال علما است و كسي به آن استناد نكرده است. در برخی روایات مهدی از اولاد فاطمه(س) ذکر شده است كه متواتر هستند و حديث «و لا مهدى الا عيسى بن مريم» بر فرض صحت سند، خبر واحد است و هنگام تعارض، خبر متواتر بر آن مقدم مي شود.

يكي از آياتي كه دلالت بر ظهور امام زمان(عج) دارد «آيه ارسال رسول» است. خداوند در اين آيه می فرماید: «او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه آيين ها غالب گرداند». مقصود از هدايت در این آیه، هدايت الهى است كه خداوند رسول خود را بر آن مبعوث كرده و مراد از دين حق نيز دين اسلام است. بنابراین خداوند وعده ظهور و غلبه اسلام بر تمام ادیان را داده است. امام صادق(ع) در تفسیر آیه می فرماید: «به خدا سوگند تأويل آيه هنوز تحقق نيافته و نخواهد يافت تا آنكه قائم خروج كند».

مطابق روايات شيعه و سنى امام زمان(عج) در حالى كه ظاهر او جوان و در شمایل انسانی حدودا سی یا چهل ساله است ظهور خواهند كرد. رسول خدا(ص) می فرماید: «مهدى از اولاد من با سن چهل سال است ...». امام رضا(ع) می فرماید: «... هر گاه كسى به او نظر مى افكند گمان مى كند كه او سى ساله يا كمتر است ...».

مطابق روايات مستفيض و حتی متواتر، تعداد اصحاب خاصّ امام زمان(عج) در هنگام ظهور به تعداد لشكر پيامبر(ص) در غزوه «بدر» 313 نفر است. امام باقر(ع) و امام صادق(ع) فرمودند: «همانا تعداد اصحاب مهدى(عج) در آخرالزمان 313 نفر است همانند عدد اهل بدر، آنها در يك ساعت گرد او جمع می شوند».

چون اعتراض به عثمان فزونى گرفت، على(ع) از او اجازه خواست تا به يكى از مزرعه هاى خود برود و از آشوب ها كنار بماند. عثمان اجازه داد. پس از بيرون رفتن على(ع)، اعتراض ها به عثمان، افزايش يافت، عثمان به على(ع) نوشت كه: «امّا بعد، كار به آخر رسيده و چاره اى نمانده است. مردم مى گويند كه به كم تر از ريختن خونم رضايت نمى دهند. پس به سوى من رو كن؛ چه با من باشى و چه بر ضدّ من. پس اگر خورده شدنى ام، تو بهترين خورنده اى و گرنه، مرا تا تكّه تكّه نشده ام، درياب».

شرايط خاصى كه فقط براى امام زمان(عج) پيدا شد، باعث شد كه تنها ايشان از ديد مردم غايب باشند، از جمله اينكه: 1. خداوند بدلیل خطرات زیادی که تنها باقى مانده از حجت هاى الهى را تهدید می کند، او را از انظار پنهان داشت. 2. از آنجا كه حضرت هر لحظه ممكن است به اذن خداوند مأمور به خروج و قيام شود، لذا بايد غايب باشد؛ چون اگر ظاهر باشد، بايد تحت بيعت يكى از حاكمان ظلم و جور قرار گيرد.

از جمله نسبت هاى ناروايى كه به شيعه داده شده اين است كه می گویند: «شیعیان معتقدند امام مهدى(عجل الله تعالی فرجه) در آخر الزمان از سرداب سامرا خروج خواهد كرد»؛ ولى با مراجعه به كتاب هاى حديثى و كلامى شيعه پى مي بريم كه اين نسبت كذب و دروغ محض است؛ بلكه شيعه معتقد است كه آن حضرت همانند جدش رسول خدا(ص) از مكه مكرمه ظهور خواهند نمود.

تکالیف مؤمنین نسبت به امام زمان(عج) عبارتند از: ايمان به حتمى بودن خروج حضرت مهدى(عج)، صبر و تمسك به دين حق در فتنه ها، درخواست معرفت پیدا کردن به امام زمان(عج) از خداوند، تجديد بيعت و ثبات بر اطاعت، مقابله با شبهات، كمك به برادران مؤمن، فريب نخوردن از مدعيان دروغين مهدويت، زياد دعا كردن براى تعجيل فرج، وقت معين نكردن براى ظهور، دوست داشتن حضرت و ... .