پاسخ اجمالی:
از تعبيرات قرآنی چنين استفاده مى شود كه بهترين دعا آن است كه از مساله «ربوبيّت» پروردگار آغاز شود. درست است كه نام مبارك «اللَّه» جامع ترين نامهاى خدا است، ولى از آنجا كه تقاضا از محضر پر لطف او تناسب با مساله «ربوبيّت» دارد - ربوبيتى كه از ناحيه خداوند از نخستين لحظات وجود انسان آغاز مى شود و تا آخر عمر او و بعد از آن ادامه دارد، و انسان را غرق الطاف الهى مى كند - خواندن خداوند به اين نام در آغاز دعاها از هر نام ديگر مناسب تر و شايسته تر است.
پاسخ تفصیلی:
مطالعه آيات قرآن مجيد نشان مى دهد كه «اولياء اللَّه» اعم از پيامبران و فرشتگان و بندگان صالح به هنگام دعا سخن خود را با «رَبَّنا» يا «رَبِّی» شروع مى كردند.
1. حضرت آدم عليه السلام مى گويد: «رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا؛ پروردگارا! من و همسرم بر خود ستم كرديم». (اعراف / 23).
2. حضرت نوح عليه السلام عرض مى كند: «رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَ؛ پروردگار! من و پدر و مادرم را بيامرز». (نوح / 28).
3. حضرت ابراهيم عليه السلام مى گويد: «رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسابُ؛ پروردگارا! من و پدر و مادرم و همه مؤمنان را در روزى كه حساب بر پا مى شود ببخش». (ابراهيم / 41).
4. حضرت يوسف عليه السلام مى گويد: «رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ؛ پروردگارا! بهره اى از حكومت به من رحمت فرموده اى». (يوسف / 101).
5. حضرت موسى عليه السلام مى گويد: «رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِلْمُجْرِمِينَ؛ پروردگارا! به خاطر نعمتى كه به من دادهاى پشتيبان مجرمان نخواهم بود». (قصص / 17).
6. حضرت سليمان عليه السلام مى گويد: «رَبِّ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي؛ خداوندا! حكومتى به من ببخش كه شايسته كسى بعد از من نباشد». (ص / 35).
7. حضرت عيسى عليه السلام عرض مى كند: «رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ؛ پروردگارا! بر ما مائده اى از آسمان فرو فرست». (مائده / 114).
8. پيامبر بزرگ اسلام حضرت محمّد صلّی الله عليه و آله عرضه مى دارد: «رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ؛ پروردگارا! من از وسوسه هاى شياطين به تو پناه مى برم». (مؤمنون / 97).
9. مؤمنان طبق آيات آخر سوره آل عمران چندين بار اين تعبير را تكرار مى كنند؛ از جمله مى گويند: «رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا؛ پروردگارا! اين آسمانها و زمين پهناور را بيهوده نيافريده اى». (آل عمران / 191).
و...
از اين تعبيرات چنين استفاده مى شود كه بهترين دعا آن است كه از مساله «ربوبيّت» پروردگار آغاز شود. درست است كه نام مبارك «اللَّه» جامع ترين نامهاى خدا است، ولى از آنجا كه تقاضا از محضر پر لطف او تناسب با مساله «ربوبيّت» دارد - ربوبيتى كه از ناحيه خداوند از نخستين لحظات وجود انسان آغاز مى شود و تا آخر عمر او و بعد از آن ادامه دارد، و انسان را غرق الطاف الهى مى كند - خواندن خداوند به اين نام در آغاز دعاها از هر نام ديگر مناسب تر و شايسته تر است.[1]
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.