حدیث امام صادق(ع) که فرمود: «بين ما و بين عرب چيزى به جز ذبح باقى نمى ماند» دلالتي بر جنگ امام زمان(عج) با اعراب ندارد؛ بلکه ظاهر روایت این است که ائمه اهل بيت(ع) توسط عرب به شهادت رسيده يا می رسند و تاريخ شاهد جنايات و قتل هايي است كه در عصر امام صادق(ع) توسط منصور عباسى نسبت به بنى هاشم و ذريه پيامبر(ص) انجام شده است.

مصرف الكل باعث كاهش عمر و تضعيف عاطفه خانوادگي نسبت به خانواده مي شود. پدر و مادري كه در حين انعقاد نطفه مست هستند عوارض آن در بچه شان ظاهر مى شود. اكثر جرائم الكليستها در حال مستى است. ازدياد بيماري هاى روحى، اتلاف وقت، تصادفات رانندگى، فساد نسل هاى پاك، عقب ماندن فرهنگ، گرفتاري هاى پليس و ... تنها بخشي از ضررهاى مصرف الكل است. اگر دولت ها ضمانت كنند نيمى از ميخانه ها را تعطيل كنند نيمى از بيمارستانها و تيمارستانها بسته خواهد شد.

امام علی(ع) در خطبه دوم نهج البلاغه، عصر جاهلیت را این گونه توصیف می نماید: عصری سراسر فتنه که دین، ایمان، اصول فطرت و ارزش ها در آن متزلزل و دگرگون بود و مردمان پناهگاهی از فتنه ها نداشتند. گمراهی فراگیر و هدایت گمشده بود. معصیت های خدا انجام و شیطان یاری می گردید و حتی شاهراه هدایت که توحید بود، ناشناخته شده بود. مردم به خاطر جنایات و دیگر امور ناپسندی که دامانشان را گرفته بود، آرامش خود را از دست داده بودند. دانایان چنین جامعه ای منزوی بودند و جاهل شان گرامی داشته می شدند.

متوكل يكى از جنايتكارترين خلفاى عباسى بود؛ در حكومت او بسیاری از علويان زندانى يا تحت تعقيب و متوارى بودند. از شكنجه و آزار طرفداران خاندان رسالت  به هیچ وجه کوتاه نمی آمد و در سال 236 ق دستور داد آرامگاه حسين(ع) و بناهاى اطراف آن را ويران کنند و از زيارت آن حضرت جلوگيرى كرد. او بزرگانى از مردم مسلمان و معتقد به اهل بيت(ع) را به شهادت رسانيد.

یزید در مدّت کوتاه خلافتش، جنایاتی را مرتکب شد که هر یک از آن ها به تنهایى براى رسوایى و ننگ وى و خاندانش کافى است. شهادت امام حسین(ع) و اصحابش و اسارت حریم نبوى(ص)، مهمترین جنایتى است که به دستور یزید انجام گرفت. پس از آن، واقعه حره، به دستور یزید شکل گرفت، که در این جنایت، لشگریان یزید سه روز، به کشتار و غارت مردم مدینه پرداختند. لشکریان یزید پس از آن، براى نبرد با عبداللّه بن زبیر به سوى مکّه حرکت کردند و حرم الهى را با منجنیق آتش باران کردند که در نتیجه پرده ها و سقف کعبه سوخت.

فكر كينه توز و انتقامجو، مانند خون كسى است كه بيمارى قند دارد؛ همانطور كه زيادى قند خون مانع بهبودى زخم بدن مى شود و نمى گذارد بريدگى پوست و عضله التيام پيدا كند، همچنين حسّ كينه و تمايل شديد به انتقام، مانع علاج زخم دل است و نمى گذارد خاطر مجروح درمان گردد. اين قبيل افراد، تا از شخص مورد نظر انتقام نگيرند و عمل او را به دلخواه خود تلافى نكنند، شفاى دل نمى يابند؛ اين گروه، با انديشه ناسالم و فكر بيمار (و روح عليل) كه دارند همواره در معرض درنده خوئى و اعمال ضدّ انسانى هستند و ممكن است در مواقعى براى تَشَفّى خاطر و اقناع تمايل خود به انتقام، به جنايات وحشت زا و خطرناكى دست بزنند.

فرعون برای استحکام پایه های حکومت خود میان مردم مصر تفرقه ایجاد کرد و آنان را به  دو گروه قبطیان و سبطیان تقسیم کرد. بعضی از فراعنه مصر، صد هزار برده را به مدت 20 سال برای ساختن یک قبر به کار می گرفتند. فرعون، مردم را به استضعاف کشید و دستور داد پسران را سر ببرنند و زنان را به وحشت بیاندازند.