آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

فرعون برای استحکام پایه های حکومت خود میان مردم مصر تفرقه ایجاد کرد و آنان را به  دو گروه قبطیان و سبطیان تقسیم کرد. بعضی از فراعنه مصر، صد هزار برده را به مدت 20 سال برای ساختن یک قبر به کار می گرفتند. فرعون، مردم را به استضعاف کشید و دستور داد پسران را سر ببرنند و زنان را به وحشت بیاندازند.

فرعون براى تقویت پایه هاى استکبار خویش به چند جنایت دست زد که در آیه 4 سوره «قصص» به آن اشاره شده است. نخست «کوشید در میان مردم مصر، تفرقه بیندازد» «وَ جَعَلَ أَهْلَها شِیَعاً».
همان سیاستى که در طول تاریخ، پایه اصلى حکومت مستکبران را تشکیل مى داده است، چرا که حکومت یک اقلیت ناچیز، بر یک اکثریت بزرگ، جز با برنامه «تفرقه بینداز و حکومت کن» امکان پذیر نیست!
آنها همیشه از «توحید کلمه» و «کلمه توحید» وحشت داشته و دارند، آنها از پیوستگى صفوف مردم، به شدت مى ترسند، و به همین دلیل، حکومت طبقاتى تنها راه حفظ آنان است، همان کارى که فرعون و فراعنه در هر عصر و زمان کرده و مى کنند.
آرى، فرعون، مخصوصاً مردم «مصر» را به دو گروه مشخص، تقسیم کرد: «قبطیان» که بومیان آن سرزمین بودند، و تمام وسائل رفاهى و کاخ ها و ثروت ها و پست هاى حکومت در اختیار آنان بود.
و «سبطیان» یعنى مهاجران بنى اسرائیل که به صورت بردگان و غلامان و کنیزان در چنگال آنها گرفتار بودند.
فقر و محرومیت، سراسر وجودشان را فرا گرفته بود، و سخت ترین کارها بر دوش آنها بود، بى آنکه بهره اى داشته باشند (و تعبیر به «اهل»، درباره هر دو گروه به خاطر آن است که بنى اسرائیل مدت ها ساکن آن سرزمین بودند و به راستى اهل آن شده بودند).
هنگامى که مى شنویم، بعضى از فراعنه مصر، براى ساختن یک قبر براى خود (هرم معروف «خوفو» که در نزدیکى پایتخت مصر «قاهره» قرار دارد) یکصد هزار برده را در طول بیست سال، به کار مى گیرد و هزاران نفر از آنها را در این ماجرا، به ضرب شلاق یا از فشار کار به قتل مى رساند، باید حدیث مفصل را از این مجمل بخوانیم!.
دومین جنایت او، استضعاف گروهى از مردم آن سرزمین بود، قرآن مى گوید: (آن چنان این گروه را به ضعف و ناتوانى کشانید، که پسران آنها را سر مى برید و زنان آنها را براى خدمت، زنده نگه مى داشت)؛ «یَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ یُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ وَ یَسْتَحْیِی نِساءَهُمْ». او دستور داده بود، که درست بنگرند فرزندانى که از بنى اسرائیل، متولد مى شوند اگر پسر باشند آنها را از دم تیغ بگذرانند! و اگر دختر باشند، براى خدمتکارى و کنیزى زنده نگه دارند!
جمله «یَسْتَحْیِی نِساءَهُمْ»؛ (زنان آنها را زنده نگه مى داشت) ظاهر در این است که، اصرار به بقاء حیات دختران و زنان داشتند، یا به خاطر خدمتکارى و یا کامجوئى هاى جنسى و یا هر دو.
و در آخرین جمله این آیه، به صورت یک جمع بندى و نیز بیان علت مى فرماید: «او بطور مسلم از مفسدان بود» «إِنَّهُ کانَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ».
کوتاه سخن این که، کار «فرعون»، در فساد روى زمین خلاصه مى شد، برترى جوئیش فساد بود، ایجاد زندگى طبقاتى در «مصر»، فساد دیگر، شکنجه بنى اسرائیل و همچنین کشتن پسران آنها، و کنیزى دخترانشان فساد سومى بود، و جز این، مفاسد بسیار دیگرى نیز داشت.
طبیعى است، افراد برترى جو و خودپرست، تنها حافظ منافع خویشند، و هرگز حفظ منافع شخصى با حفظ منافع جامعه که نیاز به عدالت و فداکارى و ایثار دارد، هماهنگ نخواهد بود، و بنابراین، هر چه باشد نتیجه اش فساد است در همه ابعاد زندگى.
ضمناً تعبیر «یُذَبِّحُ» که از ماده «ذِبْح» است نشان مى دهد، رفتار فرعونیان با بنى اسرائیل، همچون رفتار با گوسفندان و چهارپایان بود، و این انسان هاى بى گناه را همچون حیوانات سر مى بریدند.(1)
در مورد این برنامه جنایت بار فرعونیان، داستان ها گفته اند، بعضى مى گویند: «فرعون دستور داده بود: زنان باردار بنى اسرائیل را دقیقاً زیر نظر بگیرند، و تنها قابله هاى قبطى و فرعونى مأمور وضع حمل آن بودند، تا اگر نوزاد، پسر باشد، فوراً به مقامات حکومت «مصر» خبر دهند، و جلادان بیایند و قربانى خود را بگیرند.(2)
در این که چند نفر از نوزادان بنى اسرائیل، در این برنامه قربانى شدند، دقیقاً روشن نیست، بعضى، عدد آن را نود هزار! و بعضى، صدها هزار! گفته اند، آنها گمان مى کردند، با این جنایت هاى موحش مى توانند، جلو قیام بنى اسرائیل و تحقق اراده حتمى خدا را بگیرند.(3)