تفاوت های جسمی و روحی مرد و زن موجب می شود احکام آنها که از سوی خالق آنها (داناترین شخص به ویژگی ها و تفاوت آنها) تشریع شده، به منظور تناسب یافتن با ویژگی های شخصیتی آنها، مختلف و متفاوت باشند. جنس زن براى انجام وظايفى متفاوت با مرد آفريده شده و به همين دليل احساسات متفاوتى دارد. قانون آفرينش، وظيفه حساس مادرى و پرورش نسل هاى نيرومند را بر عهده او گذارده به همين دليل سهم بيشترى از عواطف و احساسات به او داده است در حالى كه طبق اين قانون وظايف خشن و سنگين تر اجتماعى بر عهده جنس مرد گذارده شده و سهم بيشترى از تفكر به او اختصاص يافته است. بنابراین تفاوت ها، تشریع احکام یکسان و اختصاص حقوق و تعریف نقش های یکسان برای دو جنسی که تفاوت های ماهوی با همدیگر دارند، نه تنها عادلانه نیست بلکه بسیار هم غیرمنطقی است.

یکی از جنبه‌های حادثه کربلا، بُعد عاطفی آن است. شهادت شانزده تن از اهل بیت پیامبر(ص) به آن صورت استثنایی امری سخت بوده و اندوه ناشی از آن در قلوب شیعه به صورت امری پایدار در آمد.  اثر عاطفی آن بلافاصله در شیعه پدیدار شد و توّابین به عنوان اولين گروهی بودند که تحت تأثیر این بُعد قضیه قرار گرفته و به خاطر مقصر دانستن خود، راه قيام و شهادت را انتخاب نمودند.
با نگاهی به آنچه در احادیث امامان(ع) درباره اقامه عزاء و زیارت مرقد امام حسین(ع) وارد شده می‌توان دریافت که به سرعت بعد عاطفی کربلا جای خود را در جامعه شیعه باز کرده و حتی گروه‌هایی از سُنّیان را نیز به خود جذب کرد.  به مرور عزاداری سالانه آغاز شد و ادبیات شیعی نیز تحت تاثیر این قضیه و سایر رخدادهای خونینی که برای شیعیان (اعم از زیدی با امامی) پیش آمد، ادبیاتی مبتنی بر «مرثیه» شد.

مردى که تمایل به جنس موافق دارد، یا مردى که تن به چنین کارى مى دهد، یک مرد کامل نیست و این کار باعث ضعف مفرط جنسى مى شود. طورى که بعد از مدتى قادر به آمیزش طبیعى و تولید مثل نخواهد بود. با توجه به این که احساسات جنسى مرد و زن، هم در ارگانیسم بدن آنها مؤثر است و هم در روحیات و اخلاق ویژه آنان، از دست دادن احساسات طبیعى ضربه بر جسم و روح انسان وارد مى سازد. در روایات اسلامى هم به این مفاسد اشاره شده است.

اصولاً هر گونه انحراف جنسى در تمام روحیات و وجود انسان اثر مى گذارد و تعادل او را بر هم مى زند. ادامه این روند، تمایلات جنسى نسبت به جنس مخالف را تدریجاً در انسان مى کشد و احساسات زنانه را در مفعول پدید می آورد و هر دو گرفتار ضعف مفرط جنسى و به اصطلاح سرد مزاجى مى شوند، قدرت اراده را تدریجاً از دست مى دهند و دچار یک نوع سرگردانى مى شوند و این سرگردانى روانى تدریجاً آنها را به مواد مخدر و مشروبات الکلى و انحرافات اخلاقى دیگر خواهد کشانید، از این رو اسلام هم جنس گرایی را حرام می داند.

اولا: اصل مسأله «مجاز بودن یا نبودن قضاوت برای زنان»، جزو «امور مسلم، اجماعی و ضروریات دینی» نیست که با پذیرش یکی از دو طرف «جواز و عدم جواز» در مسیر و سرنوشت کلی جامعه اسلامی تغییر عمیق و محسوسی روی دهد. ثانیا: دلایل «موافقین ممنوعیت قضاوت زنان»، منحصر در مسأله «احساسات گرایی» نیست. ثالثا: تهدید «قضاوت صحیح» توسط «احساس گرایی زنان»، مشکلی نیست که بتوان به راحتی و با ساختارهای نظارتی به کلی آن را مرتفع ساخت.

اینکه عاشورائیان در کمال عقلانیّت جانفشانی کردند، واقعیّتی است که با کمی تامّل در تعریف، «مفهوم و کارکرد عقل» از نگاه اسلامی روشن می شود. تعقّل شاخصه هایی دارد، از جمله اینکه «کمال عقل» در «پیروی از حقّ» است. انسان عاقل آخرتش را فدای دنیا نمی کند و بجای دفاع از حقّ به باطل روی نمی آورد. انسان خردمند «فلسفه وجودی آفرینش» خویش را به درستی درک کرده و تمام همّتش را صرف رسیدن به آن هدف می نماید. «دوری از منکرات و مبارزه با رذالت» نیز نشانه بهره مندی از عقل است.

علاوه این موارد، رعایت ادب یکی از شاخصه های تعقّل، و بلکه لازمه ی آن است. امام على(ع) می فرماید: «هر چیزى به عقل نیاز دارد و عقل به ادب نیازمند است». از این رو پایبندی به اخلاق و ادب و بروز احساسات مثبت، کاری موافق با عقل است. همه این موارد در اعمال امام حسین(ع) و یارانش به وضوح مشاهده می شود. بنابراین، «قیام عاشورا» قیامی است که بر پایه توأمان «تعقّل و احساسات» بوده است.

دلیل همگونى رهبر و پیروانش مطلب روشنى است؛ زیرا از یکسو، مهم ترین بخش تبلیغى یک رهبر، بخش تبلیغ عملى او است: همان الگو بودن و اسوه بودن، و این تنها در صورتى ممکن است که: داراى همان غرائز و احساسات، و ساختمان جسمى و روحى باشد. و از سوى دیگر، رهبر باید همه دردها، نیازها، و خواسته هاى پیروان خود را به خوبى درک کند، تا براى درمان و پاسخگوئى به آن آماده باشد.

منظور از آفرینش هاى گوناگون این است که انسان هم از لحاظ جسمانی مراحل مختلف جنینی مثل نطفه، علقه و... را پشت سر می گذارد تا به صورت انسان کاملی درمی آید و هم از لحاظ روحی، احساسات کودکی اش به احساسات جوانی و بعد به احساسات پیری تبدیل می شود.

اصولاً هر گونه انحراف جنسى در تمام روحیات و وجود انسان اثر مى گذارد و تعادل او را بر هم مى زند. ادامه این روند، تمایلات جنسى نسبت به جنس مخالف را تدریجاً در انسان مى کشد و احساسات زنانه را در مفعول پدید می آورد و هر دو گرفتار ضعف مفرط جنسى و به اصطلاح سرد مزاجى مى شوند، قدرت اراده را تدریجاً از دست مى دهند و دچار یک نوع سرگردانى مى شوند و این سرگردانى روانى تدریجاً آنها را به مواد مخدر و مشروبات الکلى و انحرافات اخلاقى دیگر خواهد کشانید، از این رو اسلام هم جنس گرایی را حرام می داند.

طبق آیات قرآن، شرط نفوذ در افکار مخالفان این است که طرف مقابل احساس کند، گوینده به گفته هاى خود ایمان دارد؛ و هدفی جز حق طلبى ندارد. قرآن به ما می آموزد در برابر مخالفان، در عین طرح بحثهاى منطقى، جنان اصول اخلاقى را بیامیزیم، تا در اعماق روح آنها نفوذ کند. از این رو گوینده نمى خواهد طرف را تحقیر کند و اصراری در به کرسى نشاندن حرف خود ندارد؛ و جانب انصاف را از دست نمی دهند. البته این مطالب در مورد کسانى است که امید هدایت در آنها باشد و الا قرآن با دشمنان لجوج به گونه دیگری رفتار می کند.