آیه 207 سوره بقره معروف به «ليلة المبيت» مربوط به شبي است كه مشركين مکه قصد قتل پيامبر(ص) را داشتند ولی امام علی(ع) با جان فشانی، پا در این مهلکه گذارد و با خوابیدن در بستر پیامبر(ص)، جان ایشان را حفظ نموده و مقدمه هجرت را فراهم کرد. علاوه بر مفسران شیعه، مفسران برجسته اهل سنت نیز معتقدند این آیه در شأن امام على(ع) نازل شده است و ثعلبى، ابن صباغ مالكى، حاكم نيشابورى، احمد حنبل و ديگران احادیث مربوط به این واقعه را نقل كرده اند.

واحدى و ثعلبى از طریق ابن عباس و دیگران نقل کرده اند: آیات؛ 33،34،35 سوره نجم درباره عثمان نازل شده است؛ زیرا او زیاد انفاق مى نمود تا جبران گناهانش باشد. روزى برادر رضاعى او عبدالله بن ابى سرح به او گفت شتر خویش و پالان آن را به من بده، من نیز همه گناهان تو را به گردن مى گیرم! عثمان نیز این کار را کرد و از دادن صدقه دست بر داشت. سپس آیات سوره نجم در رابطه با او نازل شد. آنچه موجب شگفتى است پذیرش حرف او توسط جناب عثمان است که با تعداد زیادى از آیات الهى در تضاد مى باشد.

 ثعلبی در تفسیر آیه 207 سوره بقره، حدیثی را نقل می کند که نشان می دهد این آیه در شأن امام علی(ع) نازل شده است. این حدیث را جماعتى از اهل سنّت مانند: غزالى، گنجى شافعى، صفورى، ابن صباغ مالکى، شبلنجى و حاکم نیشابورى نقل کرده اند و حاکم به صحت آن تصریح کرده است.

برخى از علماى اهل سنّت مانند ابواسحق ثعلبی، آیه عذاب واقع را مربوط به قصه غدیر و نازل شدن عذاب بر شخصی که معترض به انتخاب علی توسط پیامبر به امامت امت بود مى دانند این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است و نزد حدیث شناسان، سلسله سند راویان آن با عناوینی چون عالم، مفسر، صحیح النقل، مورد وثوق، ثابت قدم، دانا به سنن و با ورع توصیف شده اند.

عده اى از علماى اهل سنّت احادیث مربوط به شأن نزول آیه عذاب واقع  را در کتب خود نقل کرده اند که تعدادشان به 22 نفر می رسد، از جمله حسکانی، حموئی، ابن صباغ، قندوزی و... .