طبق آیه مباهله که می گوید: فرزندانتان را براى مباهله بخوانید و پیامبر(ص) حسن و حسین(ع) را آورد، پس این دو فرزندان او هستند. برای تایید این مطلب می توان به آیه 84 و 85 سوره انعام که عیسی را فرزند ابراهیم می داند و همچنین روایات متعددی از پیامبر(ص) و ائمه(ع) نیز اشاره کرد.

ابن خلکان در ارتباط با وفات امام صادق(ع) مى گوید: «امام جعفر صادق(ع) ششمین امام از امامان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است. او به جهت صدق در گفتار، به صادق ملقب شد. و فضل او مشهورتر از آن است که ذکر شود. او در سال 80 متولد شد و در سال 148 وفات یافت. او در بقیع کنار قبر پدرش محمّد باقر و جدّش زین العابدین و عمویش حسن بن على(ع) مدفون شد. خدا او را جزاى خیر دهد چه قبر با کرامت و شرافتى دارد».

سومين امام معصوم، در سوم -يا چهارم- شعبان سال 4 ه در مدينه ديده به جهان گشود. ایشان مدت 6 سال از عمر خود را در زمان جد خود و 30 سال در كنار پدرش و 10 سال در زمان  برادر بزرگ خود حسن بن على(ع) بود. در سال 50 ه به امامت رسید و مدت 10 سال، امامت کرد و در محرم سال 61 هجرى در سرزمين كربلا به شهادت رسيد.

 ابن کثير از جابر و او  از رسول الله(ص) نقل کرده: «هر کس دوست دارد تا به آقاى جوانان بهشت نظر کند، بايد به حسن بن على(ع) نظر نمايد». براء بن عازب، متقى هندى و مسلم درصحيحش  از پیامبر(ص) نقل کرده اند: «بار خدايا! همانا اين فرزند من است و او را دوست دارم، پس تو نيز او را دوست بدار و نيز هر کس که او را دوست مى دارد دوست بدار»، و در حديث ديگري آمده: «اگر قرار بود عقل در شخصى مجسّم گردد آن شخص حسن بود» و...

ابوسعيد مى گويد: حسن ابن علی(ع) فرمود: «من فرزند رسول خدايم، من فرزند بشارت دهنده ام، من فرزند بيم دهنده ام، من فرزند چراغ نورافشانم، من فرزند زينت آسمانم...».