آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوسعيد مى گويد: حسن ابن علی(ع) فرمود: «من فرزند رسول خدايم، من فرزند بشارت دهنده ام، من فرزند بيم دهنده ام، من فرزند چراغ نورافشانم، من فرزند زينت آسمانم...».

محبّ الدین طبرى به سندش نقل کرده که معاویه به آن حضرت عرض کرد: بلند شو و براى مردم خطبه بخوان. ابوسعید مى گوید: امام در بین خطبه اش فرمود: «ایّها الناس! من عرفنى فقد عرفنى و من لم یعرفنى فأنا الحسن بن على بن ابى طالب، أنابن رسول الله، أنابن البشیر، أنا بن النذیر، أنابن السراج المنیر، أنابن مزنة السماء، أنابن من بُعِث رحمة للعالمین، أنابن من بُعِث الى الجنّ و الانس. أنا بن من قاتلت معه الملائکة، أنابن من جعلت له الارض مسجداً و طهوراً. أنابن من اذهب الله عنهم الرجس و طهّرهم تطهیراً...»;(1) (اى مردم! هر کس مرا شناخت که شناخته و هر کس که مرا نشناخت، من حسن بن على بن ابى طالب هستم. من فرزند رسول خدایم. من فرزند بشارت دهنده ام. من فرزند بیم دهنده ام. من فرزند چراغ نورافشانم. من فرزند زینت آسمانم. من فرزند کسى هستم که به عنوان رحمت عالمیان مبعوث شد. من پسر کسى هستم که به سوى جن و انس مبعوث گشت. من فرزند کسى هستم که زمین براى او محلّ سجده و طهارت قرار داده شد. من فرزند کسى هستم که خداوند از آنان پلیدى را دور کرده و کاملا پاکشان نمود...).(2)