آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن باران را دلیلی بر امکان معاد دانسته و می فرماید: «آیا به آبى که مى نوشید، اندیشیده اید؟ شما آن را از ابر نازل مى کنید؟ یا ما نازل مى کنیم؟». این آیات، وجدان انسان ها را در برابر یک سلسله سؤال ها قرار می دهد؛ آیا به آبى که مایه حیات شما است و پیوسته آن را مى نوشید، هرگز فکر کرده اید؟ تفکر در چرخه تولید باران و نقش آن در حیات بشر، معاد را برای انسان ثابت می کند. وقتی خداوند می تواند با خلق این وسیله ساده، زمین خشک و مرده را با آن احیا کند، قادر به احیای مردگان در قیامت هم خواهد بود.

پاسخ این سؤال را مى توان از آیات 68 و 69 سوره «واقعه» به دست آورد، آنجا که مى فرماید: (آیا به آبى که مى نوشید، اندیشیده اید؟)؛ «أَ فَرَأَیْتُمُ الْماءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ».
(آیا شما آن را از ابر نازل مى کنید؟ یا ما نازل مى کنیم؟)؛ «أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ».
«مُزْن» (بر وزن حزن) آن گونه که «راغب» در «مفردات» مى گوید: به معنى «ابرهاى روشن» است و بعضى آن را به «ابرهاى باران زا» تفسیر کرده اند.(1)
این آیات، وجدان انسان ها را در برابر یک سلسله سؤال ها قرار مى دهد و از آنها اقرار مى گیرد و در واقع مى گوید: آیا درباره این آبى که مایه حیات شما است و پیوسته آن را مى نوشید، هرگز فکر کرده اید؟
چه کسى به آفتاب فرمان مى دهد بر صفحه اقیانوس ها بتابد؟ و از میان آب هاى شور و تلخ، تنها ذرات آب خالص، شیرین و پاک از هر گونه آلودگى را جدا ساخته و به صورت بخار، به آسمان بفرستد؟
چه کسى به این بخارات دستور مى دهد، دست به دست هم دهند و فشرده شوند و قطعات ابرهاى باران زا را تشکیل دهند؟
چه کسى دستور حرکت به بادها و جابجا کردن قطعات ابرها و فرستادن آنها را بر فراز زمین هاى خشک و مرده مى دهد؟
چه کسى به طبقات بالاى هوا این خاصیت را بخشیده که به هنگام سرد شدن، توانائى جذب بخار را از دست دهد و در نتیجه، بخارات موجود به صورت قطرات باران، نرم و ملایم، آهسته و پى در پى، بر زمین ها فرود آیند؟
اگر یکسال خورشید اعتصاب کند، بادها از حرکت بایستند، قطعات بالاى جوّ، بخارات را مصرانه در خود نگهدارند، و آسمان بر زمین بخیل گردد، آنچ نان که زرع و نخیل لب تر نکنند، همه شما از تشنگى هلاک مى شوید، و حیوانات و باغها و زراعت هاى شما مى خشکد.
کسى که این قدرت را دارد که با وسایلى این چنین ساده، آنچنان برکاتى براى شما فراهم سازد، آیا قادر بر احیاى مردگان نیست؟ این خود یک نوع احیاى مردگان است، احیاى زمین هاى مرده، که هم نشانه توحید و عظمت خدا است و هم دلیل بر رستاخیز و معاد.
و اگر مى بینیم در آیات فوق، فقط روى آب نوشیدنى تکیه شده و از تأثیر آن در مورد حیات حیوانات و گیاهان سخنى به میان نیامده، به خاطر اهمیت فوق العاده آب براى حیات خود انسان است، به علاوه در آیات قبل از این آیه، اشاره اى به مسأله زراعت شده و نیازى به تکرار نبود.
جالب این که اهمیت آب و نقش آن در زندگى بشر، نه تنها با گذشت زمان و پیشرفت صنایع و علم و دانش انسان کم نمى شود، بلکه بر عکس، انسان صنعتى نیاز بیشترى به آب دارد، لذا بسیارى از مؤسسات عظیم صنعتى، فقط در کنار رودخانه هاى عظیم، قدرت فعالیت دارند.(2)